พระธัมปทธุ์และการทำกรรม : หน้า 40/217

ประโยค - พระธัมปทธุ์ถูกถามแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 38 หนึ่ง คิดว่า "สิริสมบัตินี้ เราได้ด้วยกรรมอะไรหนอ?" ดังนี้ แล้ว เล็งดูอยู่ ก็ทราบว่าได้ด้วยอิทธิเสน่ห์ในใจ คิดว่า "บิดา ไม่หนอมาให้ประกอบยาให้แก่เรา เพราะทรงว่าพร่ะหมดไป เดี๋ยวนี้ไปป่าช้า ร้องไห้อยู่ เรากำเขาให้ถึงองค์อัปลาก" ดังนี้ ด้วยความขัดเคืองในจิต ดักจับแสงตัวเหมือนมัจฉานุสมานพ มาทำองค์ร้องไห้อยู่ในหีบป่าเช่า นี่นะ พรหมณ จักถามเขาว่า "เจ้าเป็นใคร ? เขาจัดตอบ ฉันเป็นมัจฉานุลำพาม พูดของ ท่าน." พรหมณ. ท่านไปเกิดในภาพไหน ? เทพบุตร. ในพดวกดงไส้ เมื่อพรหมณาถามว่า "เพราะทำกรรมอะไร ? จงจับบอกว่า เขาเกิดเพราะจิตที่เสื่อมในใจเรา. ท่านจึงถามว่า "นี้ ชื่อว่า ความทำจิตให้เสื่อมในใจในพระองค์ (เท่านั้น) แล้วไปเกิด สรรรค์ มีหรือ?" ที่นี้ เราจักตอบเขาว่า "ไม่มีใครอาจจะกำนด ด้วยการนับได้ว่า มีประมาณเท่านั้นร้อย หรือเท่านั้นพัน หรือเท่า นั้นแสน" ดังนี้แล้ว จักถามอีกาดในธรรมบท. ในกลางจบ ความก็สงคราม จักมีกำลังร้อนประมาณแปลดำนี้สีผืน มุกธุลี เทพพุทธ จักเป็นพระ โสดาบัน; ถึงทิณนุปพทรามหึก็เหมือนกัน. อาศัยกุลบุตรนี้ ความบูชาธรรมเป็นอันมากจำศิ ด้วยประกาศนะนี้, ในวันรุ่งขึ้น ทรงทำความปฏิบัติ (ชำระ) พระสรีระเสร็จแล้ว อันกิษฐุสูคนุ่มใหญ่แว่วมแล้ว เสด็จเข้าไปสู่ร่งวัดดี เพื่อ