พระธรรมปทุม๊ภคาแปล ภาค ๑ - บทวิเคราะห์คาถากุมาร : หน้า 187/217

ประโยค๒ - พระธรรมปทุม๊ภคาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 185 ดังนี้ก็ได้ กิสรธรรมว่าคาถากุมารเหล่านี้ ทรงละสมบัติแห่งนี้ ทีอารามอันกล่าวมิได้เหล่านี้เสียดังก่อนเพราะแล้ว จักผวนวะ ก็จะ ป่วยกล่าวไปถึงราษฎ์เถ่า?" ครั้นคิด (ดังนี้) แล้วจึงแก้ของออก เอาราษฎ์เหล่านั้นแขวนไว้บนต้นไม้แล้ว กล่าวว่า "ผู้มีความต้องการ ทั้งหลายอธิอาเอาเกิด" ดังนี้แล้ว ไปสำนัก ของคาถากุมารเหล่านั้น อันคาถากุมารเหล่านั้นรสนาแมนว่า "เพราะเหตุอะไร เธอจึงกลับมา" ก็กราบลุกวามันแล้ว 【คาถะทั้ง ๕ บรรจุภูมิพิเศษ】 ลำดับนั้น คาถากุมารเหล่านั้น ทรงพาเขาไปสำนักพระ ศาสดา ถวายบังคมพระผู้ภาคเจ้าแล้ว ทราบนูลาว่า "ข้าแต่พระองค์ ผู้ภิรมย์ ข้าพระองค์ทั้งหลาย ชื่อว่าเป็นพวกคาถา มีความถือตัว ประจำ (สันนาน), ผู้เป็นคนบ่าเรอของพวกฝ่ายพระองค์ ตลอด ราตรีนาน, ขอพระองค์ โปรดให้ผู้เป็นบัวซ้อน ข้าพระองค์ทั้ง หลาย จักทำกิจกรรมมีการอาวิทยาเป็นต้นแก่เธอ, ความถือตัวของ ข้าพระองค์ จักสร้างขึ้นไปด้วยอาการอย่างนี้," ดังนี้แล้ว ให้บูชาสัน บอช่อน, ภายหลังจึงได้ทรงพรตนว. บรรดาศักดิ์รุ่ฐูนนั้น ท่านพระภัททะยะได้เป็นพระอรหันต์เวศโร" โดยระหว่างพรรบานั้น นั่นเอง. ท่านพระอนุรุทธะเป็นผู้มีกุญแจเป็นทิพย์ ภายหลัง ทรงศดับ มหาปริศวัติกสุตร" ได้บรรลุพระอรหันต์แล้ว, ท่านพระอนนท์ ได้ตั้ง