คำสอนในพระคาถาเกี่ยวกับความสงบ : หน้า 91/217

การอ่าน OCR จากภาพนี้เป็นภาษาไทย นี่คือข้อความที่ได้: "ประโยค๒ - พระอธิการมทีอปุรฎกอปล(อ) ภาค ๑ หน้า ๙๙ ตรัสพระคาถานี้ว่า "ก็ชนเหล่านี้อูไม่รู้ว่า "พวกเราพากันอยู่อยับ อยู่ในท่ามกลางสงฆ์" ฝ่ายชนเหล่าใดในหมู่มัน ย่อมรู้ชัด ความหมายมันกันและกัน ย่อมสงบ เพราะการปฏิบัติของชนพวกนั้น." [แก้อรรถ] บรรดาชนเหล่านั้น กล่าวว่า ปร เป็นต้น ความว่า เหล่าผู้ดำ ความแตกต่าง ยกบันติตั้งหลายเสีย คือ พวกอื่นจากบันติตนั้น ชื่อว่าชนพวกอื่น ชนพวกอื่นนั้น ทำความว่านอยู่ในท่ามกลางสงฆ์ นั้น ย่อมไม่รู้สึกว่า "เราทั้งหลาย ย่อมอยู่อย่าง มันปี้ ฉันหยาย ได้แก่ไปสู่อกล คือสำนักงานคุณเป็นนิตย์" บาทพระคาถาว่า ยอ ๓ ตุติ วิชานนิติ ความว่า ชนเหล่าใด ผู้เป็นบันติในหมู่มัน ย่อมรู้สึกตัวว่า "เราทั้งหลายไปสู่ท้ายกลุ่มตุตุ" บาทพระคาถาว่า ตโต สมมุติ เมฆา ความว่า ชนเหล่านี้ รู้อยู่เช่นนี้แล้ว ยิ่งทำความในใจโดยอุตส่าห์ชอบให้ดีขึ้นแล้ว ย่อมปฏิบัติเพื่อความสงบความหมายมัน คือความทะเลาะกัน เมื่อเป็น เช่นนั้น ความหมายมันเหล่านั้นย่อมสงบ เพราะความปฏิบัติของ บันติทีเหล่านั้น อีกอย่างหนึ่ง พิพากษาอธิบายในพระคาถานี้ อย่างนี้ว่า “คำว่า ปรจ เป็นต้น ความว่า ชนทั้งหลาย แม้อันเรา (ตถาคต) กล่าว สอนอยู่ว่า “ภูษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย อย่าได้ทำความแตกขาดกัน”"