พระอุปปัดกูภัคฉัตรแปล ภาค ๑ หน้าที่ 142 : หน้า 144/217

ประโยค- พระอุปปัดกูภัคฉัตรแปล ภาค ๑ หน้าที่ 142 วาสึกทั้งหลายของสรวงคบไปแล้วเพื่อความผลบ, ทรงอธิษฐาน ว่า "ขอสรวงทดลงทรงพระคงที่พระพุทธเจ้า" เมื่อสรวง- คบสนิทอยู่เนืองนั้นเทียว เสด็จลงจากอากาศ ประทับนบนแผ่นดินแล้ว. สรวงดาว เห็นพระพุทธรูปและความสำเร็จแห่งพระสร Pyrase สอบรวมมนต์สำหรับท่านนภลักษณะ ก็ทราบได้ว่า "อันผู้ประกอบ ด้วยลักษณะเหล่านี้" เมื่ออยู่ในท่ามกลางเรือนอ่อนเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ, เมื่อออกบวช ย่อนเป็นพระสัปปุญญพุทธเจ้า มีกิจเสด็จเครื่องมุ่งมั่นจิ้ง เปิดแล้วในโลก, บรุษผู้นี้เป็นพระพุทธเจ้าโดยไม่ต้องสงสัย" จึงทำ การต้อนรับ ถวายบังคงด้วยบุญขางประดิษฐ์ ได้จัดอธาระถวายแล้ว. พระผู้มีพระภาค ประทับนั่งบนอาสนะที่จุดไว้, แม้สรวงดาว ถือ อาศนะอันสมควรแก่ตนเอง นั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง ในนั้นนั้น ชุก- เจิดผันสีพื้น ถืออผลพึ่งหลาดที่ประดิษฐ์ อันมีโอะะ มาถึงสำนัก อารยแล้ว แลดูอานะที่พระพุทธเจ้าประทับอารยิ่งแล้ว, จึงพูดว่า "ท่านอาจารย์ พวกกระผมเที่ยวไปด้วยเข้าใจว่า "ในโลกนี้ ผู้เป็นใหญ่ว่าอาจารย์ย่อมไม่มี, ก็รบนี้ี้ เห็นจะเป็นใหญ่กว่าท่าน อาจารย์ ?" สรวงดาว ตอบว่า "พ่อทั้งหลาย พวกเจ้าครออะไร, พวกเจ้า ปรารถนาพ่อทำให้เสน่ห์สูงหลีกแบนเสน่ห์โยน ให้สมอับเมล็ดx พันธุ์กาก (กระนั้นหรือ ?) ลูกทั้งหลาย พวกเจ้าอย่าทำการ เปรียบเทียบเรากับพระสรวงพุทธเจ้าเลย." ครั้งนั้น คาบสหล่านิ คิดว่า "ถ้าบรรดาผู้จ้างได้เป็นคนเล็ก