การรักษาของพราหมณ์ในนิทานโบราณ : หน้า 38/217

ประโยคต้น - พระจั้มปที่ถูกถอดแปล ภาค ๑ หน้า 36 เสียเถิด." พราหมณ์ตอบว่า "นางผู้เจริญ ถ้าเราจะหาหมอมา เราจะ ต้องใช้ข้าวขา หล่อช่างไม่ดูแลความปลอดภัยของเรา (บ้าง)." นางพราหมณ์ถาม "เมื่อเป็นอย่างนี้ ท่านจะทำอย่างไรเล่า? พราหมณ์." พราหมณ์ตอบว่า "ทรัพย์ของเราจะไม่ขาดไปได้อย่างใด เรา จะทำอย่างนั้น." พราหมณ์นั้นไปยังสำนักงานหมอแล้ว ถามว่า "พวกท่าน วางยาขนานไหน ? แก่คนที่เป็นโรคชนิดโน้น." ลำดับนั้น พวกหมอเบิกยาดังกล่าวที่ขังเลือกไม้เป็นต้น แก่ เขา. เขา (ไป) เอายาไปเป็นฉันที่พวกหมอบอกให้ฉันแล้ว ทำ ยาให้แก่อาจารย์. เมื่อพราหมณ์ทำอยู่เช่นนั้นแผล โรคได้ (กำเริบ) กล้าแล้ว, (จน) เข้าถึงความไม่มีใครที่จะเยียวยาได้. พราหมณ์ รู้ว่าตราพฤฒพลภาพแล้ว จึงหาหมอมากนึ่ง. หมอนั้น (มา) ตรวจดูแล้ว จึงพูด (เล่า) ว่า "ข้ามเจ้านี้อยู่เองหนึ่ง ท่านจง หาหมออื่นมาให้รักษาเถิด" ดังนั้นแล้ว บอกเลิกกับพราหมณ์แล้ว ก็ลาไป.2 [ให้บุตรนอนที่ระเบียงเพราะกลัวคนเห็นสมบัติ] พราหมณ์รู้เวลาว่าบุตรฉวนจะตายแล้วก็คิดว่า "เหล่านี้มา 1. ภุตวเดัน คำจำแนกและรางวัล. 2. นิทานิม ออกแล้ว.