ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมปทัฏฐิฤทธิ์ ถามคำถามทั้ง ๑ หน้า ที่ 184
ของลูก จักผนวชไซร้, ลูกจงวชพร้อมด้วยท้าวเธอเกิด," จริงเจ้า
ไปเฝ้าพระเจ้าทักทัยนั่น ทูลว่า "สายาย การบวชของหมอฉัน เนื่อง
ด้วยพระองค์" ดังนี้แล้ว ได้รับพระเจ้าทักทัยนั่นให้ทรงนิยมด้วย
ประการต่าง ๆ ในวันที่ ๑ จรงรับปฏิญาณ เพื่อประโยชน์จะผนวช
กับด้วยพระองค์
[อุบลือกอบวชพร้อมด้วยศาลากะทั้ง ๖]
แต่นั้น กษัตริย์ทั้ง ๖ องค์นั้น คือ ภักดีอากราช อนุทชา
อาณนัน ภู สิมพละ และเทวทัต เป็น ๗ ทั้งอุบลียญญามาลา
ทรงเสวยมหาสมบัติลอด ๗ วัน ประจุจเทวดาเสวยทิพยมบัติ แล้ว
เสด็จออกด้วยตรงณศาลา1 เสนาบดีไปพระอุทยานถึงแดน
กษัตริย์พระองค์อื่นแล้ว ทรงส่งกองทัพทั้งสิ้นให้กลับด้วยพระราช
อาชญา เสด็จขึ้นสู่แดนกษัตริย์พระองค์อื่น ใน ๓ คนั้น กษัตริย์
6 พระองค์ทรงปล้องอารธนของตน ๆ ทำเป็นเหล่าแล้ว รับสั่งว่า
"เนนะ นายอุบล เชิญเธอกลับไปเถอะ, ทรัพย์ก็นี้พอเลี้ยงชีวิต
ของเธอ" ดังนี้แล้ว ประทานแก่เขา, เขาก็ล้มรำพัน ตะแบ
พระบาทของกษัตริย์ ๖ พระองค์นั้น เมื่อไม่อาจล่วงอาญาของกษัตริย์
เหล่านั้น จึงลูกขึ้น ถือของนั้นกลับไป ในกาลแห่งชนเหล่านั้น
เกิดเป็น ๒ พวก ป่าได้เป็นประหนึ่งว่าถึงการร้องไห้, แผ่นดิน
ได้เป็นประหนึ่งว่าอธิวาจวันไหว ฝ่ายอุบลมาลาไปได้
หน่อยหนึ่งก็ลับคล้อยดังว่า 'พวกกษะครูนิค จะพึงเราเสีย
ด้วยเจ้าพระทัยว่า 'พระกุมารีทั้งหลายถูกเจ้าคนนี้ปลดพระชนม์เสียแล้ว'