พระอุรามีฤกษ์ถูกอับเปล - ภาค ๑ หน้า 23 : หน้า 25/217

พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 1 : หน้า 25/217 เนื้อหาเกี่ยวกับการสื่อสารระหว่างตัวละครในเรื่องพระอุรามีฤกษ์ที่ทำให้รู้ถึงความรู้สึกและปัญหาที่เผชิญอยู่

30 ก.ย. 2564

1 ครั้ง

พระอุรามีฤกษ์ถูกอับเปล - ภาค ๑ หน้า 23 พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 1 หน้า 25

หน้าที่ 25 / 217

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้ ตัวละครมีความรู้สึกที่ซับซ้อนเกี่ยวกับการต้องเผชิญกับความเป็นไปที่ยากลำบาก นายปลิดะรู้สึกผิดจากการกระทำและมีความสำนึกผิด ขณะที่ท้าวสักกเทวราชมองดูด้วยทิพยจักษุเพื่อสะท้อนถึงสถานะและความธรรมชาติของพระเกศาในงานที่จัดขึ้น โดยเป็นการเน้นย้ำถึงความสำคัญของศิลป์และความสำนึกต่อสิ่งรอบตัวที่เกิดขึ้นในงานดังกล่าว

หัวข้อประเด็น

-ความรู้สึกของตัวละคร
-การสำนึกผิด
-ศิลป์และเทวราช
-ความเป็นไปในงานพิธี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระอุรามีฤกษ์ถูกอับเปล ภาค ๑ หน้า 23 "เอาเถิด เราเป็นผู้มีอัญญาเสียแล้ว มาสู่ทาง ใกล้อันกันดาร นอนอยู่ (ก็ง่าย) จะไม่ไป, เพราะความเป็นสายในนพพายอับไม่มี. เอ เถิด เราเป็นผู้มีอัญญาเสียแล้ว มาสู่ทางไกล อันกันดาร จักตายเสีย จักไม่ไป, เพราะความ เป็นสายในนพพายอับไม่มี" นายปลิดะ ได้ยินคำนันแล้ว เกิดความสังเวช นึกว่า "เราทำ กรรมหนัก เป็นไปโดยคั่ว ไม่สมควรหนอ" ดังนี้แล้ว กอดแขน ครำครวญ แล้นร้าวป่า ได้หลีกไป ด้วยประชั้นนั้นแล. [อาสนะท้าวสักกะร้อน] ด้วยเหตุแห่งศิลป์แห่งพระเกศา (ในงานนั้น) บันฑุกภา- ลิสอาณิส ของท้าวสักกเทวราช ยาว ๖๐ โยชน์ กว้าง ๕ โยชน์ หนา ๑๕ โยชน์ มีดิถุจดอกชพฤกษ มิมีใดญูลงในเวลาประทับ และฟื้นในเวลาเสด็จลงนั้น แสดงอาการร้อนแล้ว. ท้าวสักกเทวราช ทรงกล่าวว่า "ใครหนอะเอน ใครจะยังเรา ให้เคลื่อนจากสถาน" ดังนี้แล้ว ทรงเล็งลงมา ได้ทอดพระเนตรเห็น พระเกศด้วยทิพยจักษุ. เหตุนี้ พระโบราณาจารย์ทั้งหลาย จึงกล่าวว่า "ท้าวสักสนเทนตร ผู้เป็นเจ้าแห่งทรัพยา ส่อง ทิพยจักษุ (ทรงทราบว่า) พระปลเดระองค์นี้ ๑. แผ่นศิลาภประทับ มีดิถุขนาดลักษณะ ๒เลื่อน

พระอุรามีฤกษ์ถูกอับเปล - ภาค ๑ หน้า 23 : หน้า 25/217

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง