พระธัมมปฏิโรธภาค ๑ - หน้า 95 : หน้า 97/217

ประโยค - พระธัมมปฏิโรธภาค ๑ - หน้า 95 จักยังไม่อาท่อเพื่อยังภิกษ์แห่งบรรพชิตให้ถึงความได้ใช้ไร้ คิดฉันจะกล่าวขึ้น สู่เชิงจะถอนแล้วติดไฟเผา เอาขี้เกียจลาก (ศพ) ออกมาวางไว้ภายนอก ทอนด้วยขาวมณีอันเลือนให้เป็นจุดอันน้อยชิ้นใหญ่แล้วใส่ในไฟ แสดงแก่ท่าน (พระผู้เป็นเจ้า) แล้วจึงค่อยเผา ที่นั้น พระเทระสังฆากาสนี้ว่า "ดีละ นางผู้เจริญ ถามเห็น รูปธัมมนอย่างหนึ่งแล้ว งบออกแก่ข้าพเจ้าน่ะ" นางกาลิวย่อ "จะ.." พระเทระทำสมณธรรมอยู่ในป่าชาวอภัยยศ (ของตน) [พระฉุกฉลากลุ่มใจ] ส่วนพระฉลากลเดะ โพดคลอดนั่ง รุ่งอรุณถึงมราวาส คิดถึง บุตรและภรรยา คิดว่า "พี่ชายของเรานี้ ทำกรรมหนักยิ่ง." [พระมหากาจิจาณาฯพุทธลิขิต] ลำดับนั้น กุสีดาคนหนึ่ง ได้กำเดาในเวลาเย็น ซึ่งยังมีกิน เกี่ยวแห่ง ชูชิด เพราะพายักริบขึ้นในครูเดียวกันนั้น พวกญาติ หมาหมู่กุลธิดานั้นไปล้างช้าในเวลาเย็น พร้อมด้วยเครื่องเผาต่าง ๆ มีผืนและน้ำมันเป็นต้น ให้เจ้าหญิงฝ่าป่า ช่า ด้วยคำว่า "นาง เปลือกผ้าห่มของกุลธิดานั้นออกแล้ว เห็นสระอะไรดายเพียงครูเดียว นั้น แสนประดิษฐ มีสีคั่งทองคำ จึงคิดว่า "อารมณ์นี้ควรจะแสดงแก่ พระผู้เป็นเจ้า" แล้วไปรอที่พระเทระกล่าวว่า "ท่านเจ้าข้า อารมณ์ ชื่อเห็นปานนี้มีอยู่ ขอพระคุณเจ้ฟัง (ไป) พิจารณาเถิด." พระเทระรับว่า "จะ" ดังนี้แล้วไป ให้ลกสิหม่อมออกแล้ว