ปราชญ์และพระเทวทัณฑ์ : หน้า 189/217

ปราชญ์นั้นแล, เราไม่อาจจะสมคบกันพระราชานั้นได้, แม้กับพระเจ้า โกศล เราก็ไม่สามารถจะคบได้, ส่วนพระอชาตสัตว์ภูมิ พระโอรส ของพระราชานี้แล ยังไม่รู้คุณและโทษของ ใคร, นายกสมควบกับ กุมารนั้น". พระเทวทัณฑ์ออกจากกรุโกลมิพิ ไปสู่กราชกฤ์ หฤทิพย์เป็นกุมารน้อย พันอรพิษ ๔ ตัวที่มือและเท้าทั้ง ๔, ตัวหนึ่งที่คอ, ตัวหนึ่งท่านเป็นเทวดานศรี, ตัวหนึ่งทำเวียงบ่า, ลงจากอากาศด้วยสังวาสวังนี้ นั่งบนพระเพลาของพระอาชาตสัตว์ภูมิ, เมื่อพระอาชาตนั้นทรงกลัวแล้ว ครั้นว่า "ท่านเป็นใคร?" จึงถวายพระว่าวา "อาตมะ คือเทวทัณฑ์," เพื่อจะบรรเทาความกลัวของพระอาชาตฯ จึงกลับอัดภาพนั้น เป็นภุทธุงสงฆ์มาตรและจิวร ยืนอยู่เมืองหน้า ยงพระท่านนั้นให้ทรงเสื้อใส่ ยิ่งและสักการะให้เกิดแล้ว. [พระเทวทัณฑ์พยายามฆ่าพระพุทธเจ้า] พระเทวทัณฑ์นั้น อัณฑลและสักการะครองจงแล้ว ยงวามคิดอันลาภมาให้เกิดขึ้นว่า "เราจักบริหารกฐิสงฆ์" ดังนี้แล้ว เสือมาจากฤทธิ์พร้อมด้วยจิตปลงแล้ว ถวายบังคมพระศาสดา ซึ่งกำลังทรงแสดงธรรมแก่บริวาร พร้อมด้วยพระราชา ในพระวุวินทาร ลูกจากอาสนะแล้วประคององค์ธิ กราบทูลว่า "พระเจ้าข้า เวลานี้พระมีพระภาคทรงจำเปล่าแล้ว, ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงเป็นผู้บวชบ่อยน้อย ประกอบเนือง ๆ ซึ่งธรรมเครื่องอยู่ไฉนในทิวา-