ประโยคจบ - พระธัมม์ทิพยรัตตรกถา ภาค ๑ : หน้า 114/217

ประโยคจบ - พระธัมม์ทิพยรัตตรกถา ภาค ๑ - หน้าที่ 112 อธิบายว่า “พราจ” จากการฝึกอินทรีย์ และวิธีจะอั้นเป็นฝ่ายปรมิตตลัวจะ: บทว่า น โฉ เป็นตัน ความว่า บุคคลนั้น คือผู้เห็นปานนั้น ย่อมไม่ควรนุ่งผ้าสะวะ. บทว่า วนฤดสาวสุต ความว่า พึงเป็นผู้มีดสฤดูน้ำฝดอัน คายแล้ว คือมีกลีดฤดูน้ำฝดอันั่งแล้ว ได้แก่ มีกลีดฤดูน้ำฝดอันละแล้ว ด้วยมรรค ๔. บทว่า สีลสุ ได้แก่ ในปริสุทธศีล ๔. บทว่า สุขามิตโต ได้แก่ ผู้ตั้งมั่นดี คือคังคอยู่ด้วยดี. บทว่า อุปโม ความว่า ประกอบด้วยการฝึกอินทรีย์และวิธีจะแนะ มีประกาศดังกล่าวแล้ว. บทว่า ส ฯ เป็นต้น ความว่า บุคคลนั้น คือหีปานนั้น ย่อมควร [นุ่มน้].ฝึกาสะวะนั่น. ในกาลขอถามา ภิกษูผู้นั้นในตอนนั้นได้เป็นพระโสดาบัน. จงแน่หล่ออมมีจำนวนมาก บรรลออริยผลทั้งหลายมีโสดาบันผิดเป็นต้น เทคนาทำสำเร็จเรีบประโยชน์แก่มหาชน ดังนี้แถ. เรื่องพระเววทก จบ.