พระฐัมนปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 11 : หน้า 13/217

ประโยค - พระฐัมนปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 11 พร้อมด้วยบริวาร เข้าไปเป็นทานทาน ณ บ้านนั่น [ชาวบ้านเสื้อในอาราธนาให้อยู่จำพรรษา] หนุ่มมนุษย์ เห็นกิฐหลาย ผู้กิ่งพร้อมด้วยวัตถุ มีจีร เสื้อผ้าใส แต่งานสนแล้ววันมณีดให้บ้าง อนาคต้วยอาหารอันประดิษฐ์ แล้วถามว่า "ท่านเจ้าข้า พระผู้เป็นเจ้า จะไปที่ไหน ?" เมื่อเธอ ทั้งหลายกล่าวตอบว่า "อุบาสกและอุบาสิกาทั้งหลาย เราจะไปสู่ที่ ตามผาสุก" ดังนี้แล้ว มนุษย์ผู้เป็นบัณฑิตๆ ว่า "ท่านผู้เจริญ ทั้งหลาย แสวงหาเสนาสนะที่จำพรรษา” จึงกล่าวอาราธนาว่า "ท่านผู้เจริญ ถ้าพระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย พึงอยู่ ณ ที่นี้ตลอดไตรมาสนี้ ข้าพเจ้า ทั้งหลาย จะพึงตั้งอยู่ในสมณะแล้วก็อึกอัก" แม้เธอทั้งหลายก็คิดเห็น ว่า "เราได้ย้ายตระกูลเหล่านี้ จักทำการออกไปจากบ้านได้" ดังสี้ จึงรับนิมนต์ หนุ่มมนุษย์รับปฏิญาณของเธอทั้งหลายแล้ว ได้ (ช่วย กัน) ปิดกว่าวิหาร จัดที่อยู่ในกลางคืน และที่อยู่ในกลางวันแล้วมอบ ถวาย เธอทั้งหลาย เข้าไปบิณฑบาตบ้านนั่น ตำบลเดียวเป็นประจำ ครั้งนั้น หมอผู้หนึ่งเข้าไปหาเธอทั้งหลาย ปาวณาว่า "ท่านผู้เจริญ ธรรมดาในที่อยู่ของคนมาก ย่อมมีความไม่สงบงั้น. เมื่อความไม่ ผาสุกนั้นเกิดขึ้นแล้ว ท่านทั้งหลายก็เบิกเข้าข้าวเจ้า ข้าพเจ้าอักทำ เภสัชถวาย." [พระมหาเปลือยเนสัชทักอังค์] ในวันจำพรรษา พระเกสรเรียกกิญจูเหล่านั้นมา (พร้อมกัน) • วสุปานิกวิทิวโล