การวิเคราะห์คำสอนในพระอิโมทัชญคสภา พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 1 หน้า 203
หน้าที่ 203 / 217

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์คำสอนในพระอิโมทัชญคสภา โดยเน้นเรื่องการเดือนร้อนในโลก ในบริบทของกรรมและความทุกข์ในชีวิต กล่าวถึงภิกษุที่มีปฏิปัติบ และความเชื่อมโยงของกรรมกับทุกข์ในโลกทั้ง ๒ พร้อมยกตัวอย่างความเดือนร้อนที่เกิดจากการกระทำและผลของการทำกรรมที่ส่งผลต่อสภาพชีวิตในโลกนี้และโลกหน้า.

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของพระอิโมทัชญคสภา
-ฤดูร้อนและการเดือนร้อนในโลก
-บทบาทของกรรมในการเดือนร้อน
-ปัจจัยที่ส่งผลต่อความทุกข์
-การเข้าใจคำสอนในบริบทของชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค: พระอิโมทัชญคสภา แปลภาค ๑ หน้าที่ 201 คือฤดูร้อนนั้นเลือกหรือ ?" พระศาสดา ตรัสว่า "อย่างนั้น ภิกษุทั้งหลาย ชนทั้งหลาย จงเป็นบรรพชิตตาม เป็นอุกาสต์ดังกล่าว มึความท้าติอ่อนความประมาณ ย่อมเป็นฤดูร้อนในโลกนี้ ๒ ที่เดียว" ดังนี้แล้ว ตรงพระศาสดานี้ว่า "ผู้มีปฏิปัติบ ย่อมเดือนร้อนในโลกนี้ ๒ ไปแล้วย่อมเดือนร้อน เขาย่อมเดือนร้อนใน โลกทั้ง ๒ เขาย่อมเดือนร้อนว่า "กรรมข้างเรา ทำแล้ว," ไปสู่ทุกข์ ย่อมเดือนร้อนยิ่งขึ้น." [[แก้อรรถ]] บรรดาบทเหล่านั้น ลองวิเคราะห์ว่า อิธ ตปุปติ ความว่า ย่อมเดือนร้อนในโลกนี้ ด้วยเหตุเพียงโทษมั่ง ด้วยความเดือนร้อนเพราะกรรม บทว่า เปจจ ความว่า ส่วนในโลกหน้า ย่อมเดือนร้อนเพราะ ทุกข์ในอานทร้ายแรงยิ่ง ด้วยความเดือนร้อนเพราะวิบาก บทว่า ปฏากร คำว่า ผู้กลาบ มีประการต่าง ๆ บทว่า อุโยฤต ความว่า ชื่อว่า ย่อมเดือนร้อนในโลกทั้ง ๒ ด้วยความเดือนร้อน มีประการดังกล่าวแล้ว สองบทว่า ปปติ เม ความว่า ก็ผู้มีปฏิปามนั่น เมื่อเดือนร้อน ด้วยความเดือนร้อนเพราะกรรม ชื่อว่า ย่อมเดือนร้อนด้วยวิบากว่า ไปสู่ทุกข์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More