ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระ้มปัทม์ถูกฉายแปลง ภาค ๑ - หน้า 136
เดียวกัน ท่านทั้ง ๓ พระองค์นั้น มีธุง ๒๐ หุลเป็นบริวาร. พระราชโอรสทั้ง ๓ รับสั่งให้เรียกบริวารเหล่านี้มแล้วตรัสว่า "เรา ทั้ง ๓ จักรับสัตย์ ๑๐ นุ่มผ้ากาสาย ๒ ผืน อยู่ร่วมด้วยพระศาสดา ตลอดใครมาผู้นั้น พวกท่านจิ้งคาบใช้จ่ายมีประมาณเท่าไร ยง ของเตี้อของบริโภคทุกอย่างให้เป็นไปทั่วถึงแก่กัลยาณกัณฑ์รูป และนักรบของเราพ้นหนึ่ง เพราะแต่ปิ โพ พวกเราจักไม่พูดอะไร ๆ "
พระราชโอรสทั้ง ๓ นั้น พานุ่มผ้ากาสายพันหนึ่งสมาทาน ศีลอด ๑ นุ่มผ้ากาสาย อยู่ในวารี. ขุนคลังและสมุหบัญชี ได้ร่วมกันเบิกเสบียงตามมาระ ๆ จากเรือนคลังหลายของพระพี่น้องทั้ง ๓ ถวายทานอยู่.
[กินอาหารที่ขาดฤกษ์ก็สุขสมด้วยเป็นปรก]
ก็นุ่งของพวกกรรมกร ร้องให้ต้องการข้าวอยูและฉัตรเป็นต้น. กรรมกรเหล่านั้น เมื่อฤกษ์สูงยังไม่มามา ก็ไหว้ว่ามีข่าวว่าคูและ ฉัตรเป็นต้นแก่บุรด่เหล่านั้น. ในเวลาที่ฤกษ์สูงฉันเสร็จแล้วไม่เคยมี ของอะไรเหลือเลย.
ในกาลต่อมา พวกกรรมกรเหล่านี้ พูดอ้างว่า "เราจะให้แก่ พวกเด็ก คั่งนี้แล้ว รับไปกินเสียวเอง, เห็นอาหารแม้ที่ชอบใจจีไม่ สามารถจะอดกลั้นได้. กี่พวกเขาได้มประมาณแปดหมื่นสี่พันคน. พวกเขากินอาหารที่ถวายสูงเมแล้ว เพราะกายแตกได้คลิดในเปนควิสแล้ว.
ฝ่ายพระราชโอรส ๓ พี่น้อง พร้อมด้วยบุตรพัทหนึ่ง ทำกะละ แล้วเกิดในเทวโลก ท่องเที่ยวจากเทวโลกสู่เทวโลก ยังกำใส่ไป"