พระธัมม์ปัทมิภูกา - การเปลี่ยนแปลงของสามเณร : หน้า 24/217

ประโยค - พระธัมม์ปัทมิภูกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 22 ชักช้าอยู่, เธอจักถึงสีวิบัติเสียแน่แล้ว." ฝ่ายสามเมื่อนั้น ทำกิจของตนสำเร็จแล้วมาพูดว่า "เราทั้งหลายไปกันเกิด ขอรับ." ขะนั้น พระเถระถามเธอว่า "สามเณร เธอกลายเป็นคนชั่วเสียแล้วหรือ?" เธอ่งนี้เสีย แม้พระเถระถามชักไม่พูดอะไร ๆ. [พระเถระไม่ออมให้สามเณรครบ] ลำดับนั้น พระเถระกล่าวว่า "ธะด้วยการที่คนชั่วเช่นเธอจับปลายไม้เท้าของเรา ไม่ต้องมี." เธอถึงชั่งความสงสารแล้วเปล้องพักลากายเสียแล้ว นุ่งห่มอย่างครูสาสด์พูดว่า "ท่านผู้เจริญ เมื่อก่อน กระผมเป็นสามเณร แต่เดี๋ยักระผมกลับเป็นคฤหัสถ์แล้ว, อันนี้ กระผมเมื่อบวชก็ไม่ได้จะบวชด้วยศรัทธา บวชเพราะกลัวแต่ฉันตรายในหนทางของท่านมาไปด้วยกันเกิด." พระเถระพูดว่า "ผู้มีอายุ คฤหัสถ์วิเศษดี สมนะระซ่อดี คีรี" ทั้งนี้, เธอแม้ตั้งอยู่ในความเป็นสมณะแล้ว ไม่อาจเพื่อทำคุณเพียงแต่ศีลให้บริสุทธิ์ เป็นคฤหัสถ์ จักทำความงามชื่ออะไรได้, ธะด้วยการที่คนชั่วเช่นเธอจับปลายไม้เท้าของเรา ไม่ต้องมี." นายปลิดตอบว่า "ท่านผู้เจริญ หนทางมือมนุษย์ชุมและท่านก็เสียดาย จักอยู่ในที่อย่างไรได้." ลำดับนั้น พระเถระกล่าวว่า "ผู้มีอายุ เธออย่างได้คิดอย่างนั้นเลย, เราจะนอนตายอยู่ ณ ที่นี้ดี จะนอนกลิ้งกลับไปกลับมา ณ ที่นี้ดี อย่างนั้นจึงชื่อว่าไปรับกับเธอมาไม่มี" (ครั้งว่าอย่างนี้แล้ว) ได้กล่าวคาถาหานี้ว่า