ความตระหนี่และอวิชชาในศาสตร์ของพระพุทธศาสนา : หน้า 22/244

ประโยค ๓ - คำฉีดพระมงปฏิรูป ยกศัพท์แปล ภาค ๓ - หน้า ๒๒ อ. ความตระหนี่ (มล) เป็นมลทิน (ปุคคลสุด) ของบุคคล เทนสุดสุด ผู้ขาวอยู่ท่าน ซึ่งท่าน (โหติ) ย่อมเป็น อุตสาหสม อ. กระกรรม อันเป็นอุตสาหสุด เป็นมลทิน สุตานน ของสัตว์ท. ฮิสโลโปรโลเกษฐ ในโลกนี้และโลกในเมืองหน้า ท. วิณาณคุณ เพราะอรรถว่าเป็น เครื่องยังสัตว์ให้พินาศ (โหติ) ย่อมเป็น ปน แต่ว่า อวิชชา อ. อวิชชา มัน เป็นมลทิน อูดมุ มันสูงสุด สุพุฬามณี ว่า มลทินทั้งปวง ท (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังคํ นี้ภาส ไดทรงภมิด แล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อิมา เหล่านี้ว่า ทุจจิต อ. ความประพฤติชั่ว มล เป็นมลทิน อิตถิยา ของผู้หญิง (โหติ) ย่อมเป็น มงจรร อ. ความตระหนี่ มล เป็นมลทิน ทศ โปลกูด ปลูกสุดสุด ของบุคคลผู้ให้อยู่ (โหติ) ย่อมเป็น ธมมา อ. ธรรม ท. ปาปกา อันลามา มาา วา เป็น มลทินแอ อสม โลก จ ในโลกนี้ด้วย ปรมินิ โโลก จ ในโลกอันด้วย (โหตุ) ย่อมเป็น (อำ) อ. เรา (กม์) จะบอก มลตรี ซีง มลทินกว่า มาา กวามนินตาี นั้น อวิชชา อ. อวิชชา มล เป็นมลทิน ปรมี อย่างยิ่ง (โหติ) ย่อมเป็น ภิกข์ฤ ดูดอนภิกษุ ท. ตุมเท อ. ท่าน ท. ปหนุตวาน ละแล้ว มล ซึ่งมลทิน เอต นั้น