พระธรรมปฐกั ษาเทๅพื่อเปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 141 : หน้า 141/244

ประโยค-คำฉันพระธรรมปฐกั ษาเทๅพื่อเปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 141 โส ภิกขุ อ. ภิกขุนีสุวฺรา ฟังแล้ว อิม คำ ว่า ตัว อ. ท่าน เอกโก ผูเดียว วิหรส อยู่ อรัญเจ้า ในป่า ทารก เอว ราวะ อ. ฟื้น อภิสัม อัญบุคคลทั้งแล้ว วนสงัสในป่า พฤกษา ชนา อ. ชน ท. มาก ปีหยุนติ ย่อมกระยิ่ม ตูส สุ เณ ดอท่านนั่น เนริยา วิย ราวะ อ. สัตว์ผึ้ เกิดในนรก ท. (ปีญญา) กระทืบมอยู่ สกุฏ กมิน ชนา วิ ถอชนะ ท. ผู้ปกติไปสู่สวรรค์ อิติ ดังนี้ ตสมี วนสนฺทน อวิจิตฺยา เทวตา อุตฺต อนเทวา ผู้อยู่ท่ามแล้ว ในชุมนํานั่นกล่าวแล้ว อธิปาจาย นัต ด้วยความประสงค์ว่า อห อ. เรา อิมิ ภิกขุ ยังภิกษุนี้ ลํชเชษสาม จักให้สงฆ อิต ดังนี้ อุปสงฺคมิว่ากา เข้าไปเผาแล้ว สุตาริ ซึ่งพระศาสดา ปุนทวาส ในววันใหม่ วนฑิตฺยา ถวายบังคลแล้ว นิสีที นั่งแล้วฯ ( สุตฺตา ) อ. พระศาสดา อนฺนวา ทรงทราบแล้ว ตน ปวดติ ซึ่ง ความเป็นไปนั้นนั่นนบ ปาลสุกฺโก เป็นผู้ทรงใครเพื่ออำรหงประชาท มรรวาสุสุ ทุกข์ ซึ่งความที่แห่งการอยู่อรรถซึ่มเรือน เป็นเหตุ เครื่องนามซึ่งทุกข์ ( หุตฺวา ) เป็น ทุกขน ยังทุกข์ ท. ปญฺจ ๕ สมณดาว ทรงให้ตั้งลงพร้อมแล้ว อาท ตรัสแล้ว คาถิึ่งพระ คาถา อิม นีวา