บุตรของพระมามีแก่ : หน้า 196/244

ประโยค - คืนสุดพระมามีถูกต้อง ยกเพลงเปลภ คาถ ๓ - หน้าที่ 196 เรื่องบุตรของพระมามีแก่ ๔๐. ๑๔๕๕ ยี่ ตั้งแต่ ตโตปี กิดาปัจจูเจน อิมานว เป็นต้นไป. (พราหมณ์โนะ) อ. พรามณ์ (สุเดีย) ปลานโต้ ว Māori หญิง สะใภ้ให้หนีไปแล้วเทีย อิมาน ว อุปเณยม โดยอุปเณยนี้เทีย กิฺ- ปาหจเจน โดยอั๋นล่วงไปแห่งวันแม่เล็กน้อย ตโตนี้ กาลโต แต่กาล แม้มัน (คนดูวา) ไปแล้ว (ครึ) สู่เรือน อญฺญาสุ สุตุสุข ของบุตร คนอื่น อลดาโนะ เมื่อไม่ได้ ไปสาน ซึ่งการเข้าไป เอกมรี โฉ แต่มัน ในเรือนหลังหนึ่ง เอวังนี้อิติ ด้วยประกาศนี้ ปุพพิจิตวา บวชแล้ว ปุนทรงปุพพุชฺญ์ บวชเป็นชะบะขาว จรรโต้ เที่ยวไปอยู่ กิฏฺย เพื่อภาวนา ราชภิญโญ ผู้คู่คร่ำแล้วเพราะราชา กาลจุนยาน โดยล่วงไปแห่งกาล มิดิสสโร ผู้มีสรีระอันเทียวแห่งแล้ว ทุพ- โภชนทุกเสวยา เพราะโภษะอันชั่วและการนอนอย่างลำบาก ท. จรรโต้ เที่ยวไปอยู่ ภิกข่าย เพื่อภาวนา อามุม มาแล้ว นินโนะ นอนแล้ว ปิติภาย ด้วยหลัง โอกษิมวา กำลงแล้ว นินทุ สู่ความ หลัง อูฐาย ลูกมิฺณีแล้ว สิสินโน นั่งแล้ว โอเดโควา แลดูแล้ว อดนึ ชิงตน ปฏิปุสสทธรก อนิมิควาทะระอันสงบ ระงับแล้ว อปสุนฺโต เมื่อไม่เห็น ปฏิปุ ซึ่งทีเป็นตั้งเฉพาะ อดุโทน ของตน ปฏเตส ในบุตร ท. จินตสิ คิดแล้วว่า กิริ เลียนว่า สมโณ