ความสุขและพระนิพพานในพระธรรม : หน้า 121/244

ประโยค คำฉันพระธรรมปฐกูถกถาก ยกศัพท์เปล ภาค ๓ - หน้าที่ 121 ดังนี้ ตกุ ปทุส ในบท ก. เหล่านั้นหนา ( ปทสุ ) แห่งว่าม มุตตสุขปริจากา อิติ ดังนี้ ๆ สุข อ. ความสุข อพาร์ อันอุษา อิติว่า นิพพานสุข อ. ความ สุขคือพระนิพพาน ( ภควา ) อันพระผู้มีภาคเจ้า จูฑฺจิด ย่อมตรัส เรียกว่า สุข ซึ่งความสุข วิปุโล อันปญฺญูยา อติ ดังนี้ ๆ ( อุตฺโฐาน) อ. เนื้อความว่า เจ หากว่า ( ปฏิคโล ) อ. บุคคล ปลุสยบ พึงเห็น ดี วิจูลสุข อันบูรณ์ขึ้นนั้นไซร้อิติ ดังนี้ ๆ อิติ อนุภูมิ อ. อรรถภูมิว่า กิ มุตฺตสุข นาม ชื่อ อ. ความสุขโดยประมาณ อุปโพชฌต ย่อมเกิดขึ้น ( ปฏคุโลส ) แก่ บุคคล เอโก โภชนาปติ สุขาเปวา ภูชชนุตสฺส ผู้ยงบุคคลให้ตั้งแจง แล้ว ซึ่งถกแห่งโภชนาะ ถาดหนึ่ง บริโภคอยู่ ไป ส่วนจะนิพพานสุข นาม อ. ความสุขคือพระนิพพาน วิปุโล อันปุญฺญูยา อติว่า อุพภร อัปพาร นิพพานตุยติ ย่อมบังเกิด ( ปฏาคุสส ) แกบุคคล ดัง มุตฺตสุข ปริจจิตวา อุโปโล กโรนุตส เวา ผู้ละรอบแล้ว ชึ่งความสุขโดย ประมาณนั้น กระทำอยู่ องค์โภสถ หรือ ทาน เทนฺตุสส วา หรือว่า ผู้จากอยู่ ซึ่งทาน ตสวามา เพราะเหตุนี้นั้น สง คำว่า ( ปฏิคโล ) อ. บุคคล ปลสติ ย่อมเห็น สุข ซึ่งความสุข วิปุโล อันไพบูลย์ ปรังอาเพวา เพราะอันสละอบ ตสสุม มุตฺตสุขู สึ่งความสุขโดยประมาณ นั่น เออ อย่างนี้ไซร้ อด ครับเมื่อความเป็นอย่างนั้น ( สนตฺต ) มี อยู่ ปุณฺโฑติอ อ. นิพพุต ปาสุณโต เมื่อเห็น เอต อวิโลสุข ซึ่งความ สุขอันไพบูลย์นั้น สมมา โดยชอบ ชาญชู พิงสละ ตมุตฺตสุขุ ซึ่ง