บทสนทนาของพระศาสดาและภิกษุ : หน้า 77/244

ประโโยค - คำฉีพระบิมมักฏุอถก ยกคณะเปล อภ ภ ภ 77 อันเรา ท. ได้โดยภก (โหติ) ย่อมเป็น น หามได้ อิต ดั่งนี้ อิโล่ ได้แล้ว เลศป ร ภูมิน แก่ภิญญ ท. แม้หลานนั้น ๆ เอกวิส สในวันหนึ่ง ด ภิกษุ อ. ภิกษุ ท. หล่านัน สุนทพิโ หมู่ทั้งปวง อุบาสกมีความ เข้าไปฝาแล้ว สตูถิ ชึ่งพระศาศดา วันทิตวา ถวายบังคมแล้ว นิสิน นัน นั่งแล้ว สตูธา ปฏุชา ผู้เจิ พระศาศดาตราสามแล้วว่า ภิกขเว คู่ก่อนภิญญ ท. ผูพบชิตภิญ อ. กิจของบรรพชิต โว ของเธอ ท. ปฏิต ถึงแล้ว มุตติ ตั้งที่สุด อิป บู โน บ้างรือหนอแล้ว อิด ดั่งนี้ อาติ คำ คำ สกุณ อย่างนี้ว่า มณ ค ขาพระองค์ ท. สมควร เป็นผู้สมควร ปฏิคู ดูมเป็น ตสมา เพราะเหตุนี้ มัย อ. ข้าพระองค์ ท. จินตวา คิดแล้วว่า มัย อ. ขาพระองค์ ท. สมควร เป็นผู้สมควร ปฏิคู เพื่ออัมบรุอ อรฑุติ ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์ ( อนุหา ) อิฏฐิฉิจฉิคูณแอวา ในขณะแห่งข้าพระองค์ ท. ปราสนแล้วและ ปราสนานั้นนเทียว อนุ ม่อมเป็น อิติ ดั่งนี้ วิราม อยู่ อิติ ดั่งนี้ ๆ สตูถา อ. พระศาศดา สตูถา ทรงสถิตย์แล้ว วนัง ซึ่งคำ เลศ ภิญญู ของภิญญ ท. หล่านัน วจฏา ตรีสแล้วว่า ภิกขเว คู่ก่อน ภิญญ ท. ภิกษุท นาม ท. กูฏู อันชื่ออนภิญญเห็นว่า ภกกุญ อง ทุกข์ในนว โน ของเรา ท. อุปโล เป็นธรรมชาติน้อย ( โหติ ) ย่อมเป็น อิติดั่งนี้ ปริสุทธิสลามุตตน คุณเดน วา ด้วยคุณอ้น