ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คำนี้พระรามในฤทธีถูกสุกา ยกพักเปล ภาค ๓ - หน้าที่ 199
ลูกร์ ซึ่งลูก ริ ได้ยว่า (เต ปูฎตุ )
อ. บุตร ท. เหล่านั้น อนสตา เป็นผู้มีใช้สัตย์ธรร
ชมม เป็นผู้วารราม (หนูวา) เป็น ภาสร
ย่อมเรียก ม ซึ่งว่าประว่า ตาต บ้านแต่คุณพ่อ ตาต
บ้านแต่คุณพ่อ อดิต ดังนี้ เต ปูฎตุ อ. บุตร ท.
เหล่านั้น รฏฐา เป็นผู้เสื้อ (หนูวา) เป็น
ปูฎตุรนป (โดยรอเพียงดังว่าบุตร ชนาติ ย่อม
ละทิง (ม) ซึ่งว่าพา วโยค ผู้ฉันแล้วซึ่งความ
เสื้อม ปีต อ. บิดา พาลานปี แมื่อของคนเถลา ท.
เถโร เป็นคนแก (หนูวา) เป็น ภูฏฤทธิ ย่อมขอ
ปราคเรศ ที่เรือนของบุคคลอิ่น ท. อุสโล อิว
ราวะ อ. ม่า ชิรูโน ตัวแกแล้ว นิพ์โล โก ตัว
มีกาใช้งอออกแล้ว (ปู่คลดน) อนบุญกุล
อปนิยติ นำไปปรภายอยู่ ๆทนา ออกจากอาหารเป็น
เครื่องเดียวกัน จ ก็ ปูฎตุ อ. บุตร ท. อนุสาว
เป็นผู้ไม่เชื่อฟัง (โหนตุ) ย่อมเป็น ย ใด กริ
ได้ย่นว่า ถนูโย ออ. ไม้เท้ายงม ของ
บ้านเจ้า เลยโย เป็นของประเสริฐกว่า (เด็ก ปู่-
เตมิ) กว่าอุตร ท. เหล่านั้น (โหติ) ย่อมเป็น
(ทิ) เพราะว่า(มม ทณุโท) อ. ไม้เท้ายงม ของ
บ้านเจ้า วารตี ย่อมห้าม โกล ซึงโกล อุณฑป