การสนทนาทางพระพุทธศาสนา : หน้า 106/244

ประโยค คิดแล้วว่า อ่ อ. เรา ออกโต เป็นผู้มาแล้ว ทรู สู่ที่ไกล (อมฤดี) ย่อมเป็น สง เถ้า อ่ อ. เรา คิมสุสาม จักไป ปน อีกใช้ ปปญโญ อ. ความเม่นช้า วิถีสติ ถึกอึ๋ อ. เรกิโรฒ กระทำอยู่ มุมนี้ ถึงการงาน มม ของเรา อิเออ ฎาน ในที่นี่ นันทเทียว วิสฺวา จักอยู่แล้ว วัลย์ จ ตลอดกาสฝนด้วย เหมุนติ จ ตลอดฤดูหนาวด้วย คิมุฑ จ ตลอดฤดูร้อนด้วย วิภูฏิสมาม จักขาย อิมาน วุตถา ซี่พา น. เหล่านี้ ดิิติ ดังนี้ฯ ( สุกา ) อ. พระศาดา จรนฺโด เสด็จเที่ยวไปอยู่ นคร ใน พระนคร ปิณทาย เพื่อบิณฑบาต ฎกาวา ทรงทราบแล้ว จิตติ จึง จิต ตสุส วาณิชสุต ของพ่อค้านั้น ปาฏิกริวา ทรงกระทำให้ปรากฤๅ แล้ว ดิิติ ซึ่งอันยิ้มแหย อานนทตูดเดรน สิตการิน ปูรโณผู้อันพระเกียรื่ออาณองค์ทูลถามแล้ว ซึ้งเหตุแห่งอัยยิ้มแหย อาหาร ตรีสแล้วว่า อานนทู คู่อ่านอนนท มหน มหาทนโม อ. พ่อค้าผู้มีทรัพย์อันมาก ๆ อันนี้ โท เห็นแล้ว ดิิติ ดังนี้ฯ ( อานนทโก ) อ. พระเฑะชื่อว่าอานนทท์ ( อาหา ) กราบทูลแล้วว่า มนุฏ ข้เท่พระองค์ผูเจริญ อามา พระเจ้า ( มหาชนณิโช ) อ. พ่อค้าผู้มีทรัพย์อันมากนั้น อาณุตฺวา ไม่รู้แล้ว ชีวิตุน- ตราย ซึ่งอันตรายแห่งชีวิต อุฑโน ของตน อาณัส ได้กระทำแล้ว