คำสนทนาเกี่ยวกับพระมหาเทนะ : หน้า 95/244

ประโยค – คำสนิทพระมังตรบฏถูกยกฟ้องเปล ภาค ๓ – หน้าที่ 95 บำรุง มหาโภ อ. พระมาหาเร อมาส ได้ไปแล้ว ปัจจุบัน ภายหลัง ผ อนุโธ อ. พระอนุโธ ธิตูยา เห็นแล้ว ดัมหาณ์ ซึ่ง พระมหาเทนะนั่น จินตกิส คิดแล้วว่า ปฏิควีว อ. บาตรและจิวรา อิมสุ มหาเรสุ ของพระมหาเทนะนี้ ( มยา) อนเรา ปฎิคฤกฺท- ตูพี่ พิงรับา ก็ นู โบ หรือหนอแล อุทาหร หรือว่า ( ปฏิควีว) อ. บาตรและจิวรา ( อิมสุมหาเรสุ) ของพระมหาเทนะนี้ ( มยา) อนเรา โน (ปฏิคฤหฤพุทพ) ไม่พึงรับเอา อิติ ดังนี้ ใส อนุเณโธ อ. พระอนุโธนั่น จินตกวามิ แม่คัสแล้วว่า อาทิน ใน กาลนี้ อ๋อ อ. เราน ปฎิคฤหฤาสาม จักไม่รับเอา อิติ ดังนี้ กฎฺวา กระทำแล้ว จิตติ ดัง จิตต มุกต์ ให้เป็นธรรมชาติด่อนโยน ( มนสิการ) ด้วยการกระทำไว้ในใจวา ( เอด กรณี) อ. เหตุนี้ โหตุ จงมีเกิด เอารูป กมูอ อ. กรรมอันมีอยู่ใบนี้ มยา กฎฺพุทพ์ เป็นธรรมอันเราไม่เคยกระทำแล้ว ( โหติ) ย่อมเป็น มยา อุตตโน วุติ หาปน อ. อันเรายังว่าว ของตนให้สื่อมเสียไป นาภูติ ย่อมไม่วาว อิติ ดังนี้ อุปสมุกวา เข้าไปหาแล้ว เก่า ซึ่งพระเทเร อาหาร กล่าวว่าแล้วว่า ภนุต ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดูม อ. ท่าน ท. เทก จงให้ ปฏิควีว ซึ่งบารมีและจิวราเกิด อิติ ดังนี้ ๆ มหาเรสุ อ. พระมหาเร อิไตร์ รุ่งอรุณนี้ ปรัศวา คิด แล้ว อูจาริ ซึ่งวันนี้ ( เอนปดกู) เพื่ออนึ่งบุคคลให้รู้วา ทุพพินิด แนะท่านผู้อื่นใคร ๆ แนะนำแล้วโดยยาก คว้ อ. ท่าน คุจ จงไป