ปราจารณ์น้อยเป็นคั้น (โหติ) : หน้า 31/244

ปราจารณ์น้อยเป็นคั้น (โหติ) ย่อมเป็น อิติ คัง มุจฺนูดิ ย่อมสำคัญ ทาทพูพ วดฏู ซึ่งวิถูอันตุนพิงให้ ปน แตว่า โส ปลุกโอ อ.บุคลัชัน อถกฺโณโต เมื่อไม่อา วิญญูปราสา จิตติ อาราเชตุ เพื่ออันยติ ด ของบรมผู้แจ้งโดยปกติ ท. ให้เนติ ปรีหายติ ย่อมเสื้อรอบ ลลาก จากลาก คมหวี แม้นั้น ปฏุโย จําเดิม ตโต กาลโต แต่ทํานั้น ปุกฺโล อ.บุคลํ จิตติ ผู้มีปกติอําจัด เวอ อย่างนี้ ลํา ลาา ยงลาก อตฺฺมโนป ของตนบ้าง ปรสฺอปี ปุคคลสุด ของบุคคลอันบ้าง นาเสติเอว ย่อมให้ฮานนั่นเทอ (อิติ) ดังนี้ (อุตฺโต) อ. อรรถวา ปุณฑุารินา ผู้มีปกติประพฤติธรรม์การ แน่นไป คือว่า ทาสสนตน ผุ้แสดงอยู่ ก็จนอภิ. ซึ่งกิจ ท. ปรสฺ ชนาน ของชนา ท. เหลืออื่น (ฌควา) กระทำกิจจาน วิจ ให้เป็น เพียงดังว่า อุตฺโตน ของตน อิท ดังนี้ (ปทิสา) แหงว่า ปุญฺนเทนา อิติ ดังนี้ (อุตฺโต) อธิบายว่า ธิคุณสํ ครับเมื่ออภิกษุ ท. กฺฎิว กระทำ แล้ว วดุตู ซึ่งอัตร เจริญคุณดีสุด ชานนา ในที่ท. มีเนลาแห่งพระ เจดีย์เป็นต้น ปาโล ว แต่ชั่เทียว นิสติวา นั่งแล้ว โภคี หนอ หนึ่ง กมภูฏานนมสิการณ ด้วยการกะทำไรใช้ธรรมฐาน อุจฺจาย ลูกขึ้นแล้ว ปริสํสต เข้าปาอยู่ คําม สู้บ้าน ปัญฑาย เพื่ออิณฑนบาต (โส ปุกโล) อ. บุคลํนั่น โรมิวา ล้างแล้ว มุจิ ซ่งหน้า มณุเทวดาว ประดับแล้ว อุตฺตวา ซึ่งอภาพ ปุณฺฑกา ปรุปน-