ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำนี้พระธัมมปิฎกอ.ทุ่งหยีเลอภาค ๗ - หน้าที่ 190
มนุษเสสุข แม ในมนุษย์ ท. (โหติ) ยอมเป็น (อิตติ) ดังนี้ (ปทส)
แห่งว่ามนุษเสสุข อิต ดังนี้ ๆ
อุตโธ อ.อรรถว่า โย ปฏุโธ อ.บุคลใด ติดนี้ติ ยนม
อดกลั้น คือว่า น ปฏิภูมิ ยอมไม้โตตอบ คือว่า น วิญญาณดี
ยอมไม่ปรันพรี ง อติถุกมวญ ชึ่งคำอันเป็นเหตุว่าลง เอาวรูป อัน
มีรูปอย่างนี้ จูจามิป แม้อันบุคลกล่าวอยู่ ปนุปุ่น น้อย ๆ (โส
ปฏิ โอ) อ. บุคลนั้น เวรูปัง มีรูปอย่างนี้ ทนโท ฝึกแล้ว
เสฏฐโน เป็นผู้ประเสริฐที่สุด (โหติ) ยอมเป็น อิตติ ดังนี้ ปทส
แห่งว่ามา โอฏิว่ากี้ อิต ดังนี้ ๆ
(อสา) อ. ม้า ท. ชาติตาแร้ว วพวย จากแม่ม่า
ทุรภน โดยพออา อสูครา อิติดูว่าม้าสคร ฯ
(อุตโธ) อ.อรรถว่า อุตสมมาจ อ. นายสารฐ์ฝึกนี้ส้ม่า
การนี้ ยงมั้ยอใากระทำ ย์ การนี้ ชนบทคุณา ตัวสามารถเพื่ออันอรุ สุตฺ สงเหตุนนิ จิปิ พลัน
(อิตติ) ดังนี้ (ปทส) แห่งว่ามา อาชานิยา อิติดังนี้ ๆ
อสา อ. ม้า ท. ชาติตาแร้วสนุวรรจู ในแว่น
แคว้นของม้าสนธพ สนธา อิติดี ชื่อว่าม้าสนธพ ฯ
มหาหกูโน อ ช้างเชือกใหญ่ ท. กฤษณรงฅา ตัวอันบันดิต
นับพร้อมแล้วว่ากฤษ มหานาคา อิติดี ชื่อว่ามหานาคา ฯ
อุตโธ อ. อรรถว่า อุตสมรา วา อ. ม้าสด ท. คีติ สนุธรา