ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑-๒๙
พระโคฎ - กัณฑีพระเม้มปทุ่งถมยกคริษา ยกศพทาเปนภ คำ ๓ หน้า ที่ ๓๘
ด้วยนั่นเทียว เมรสส จ งเมรสส ด้วย สุต ส กลิซิ องไดอย่าง หนึ่ง (อิติ) ดังนี้ (ปทสส) แหงบว่า สุรามเมรยปนํ อิติ ดังนี้ ๆ
(อุตโต) อ.อรรถวา เสวตี ย่อมเสพ คีว่า พุทธิโรค ย่อมกระทำให้มาก (อิติ) ดังนี้ (ปทสส) แหงบว่า อนุญญู อนุญญู อติ ดังนี้ ๆ
(อุตโต) อ.อรรถวา ปรโลโก อ. โลกเบือนหน้า ติดชุต จง ตั้งไว้ด ปน ก็ เอโส นิ สิ จ นะนั่น ปติดฤหญู พิงดำรง อยู่เนาะ พูนณ ด้วยทรัพย์เป็นรากแก้ว เบตจวตถุอาทินา มีนา
และสวนเป็นต้น เอน ใด อุดมปฏิ วา ไม่ตั้งไว้แล้วหรือ วิสุทฺโ
เชตุวา ว หรือว่า สละวิกแกแล้ว ตีบ มูล ที่ทรัพย์เป็นรากแก้ว
แม้นั้น ปินโต ดีมอยู่ สรุ ช่างสุขา นบดิ เชาว์ว่าค่อนขงดม บุญสุด ซึ่ง
รกแก้ว อุดคน ของตน คือตอนโก เป็นคนไม่มีทีพัง กปลโน เป็นคนกำพร้า หูวา เป็น วีรติ ย่อมเที่ยวไป อิธ โลกสมันอวา
ในโลกนี้นั่นเทียว (อิติ) ดังนี้ (ปทุยสุข) แหงหมวดสองแห่ง
บทว่ามูล ขนาด อิติ ดังนี้ ๆ
สุตกา อ. พระศาสดา อาตปติ ย่อมทรงร้อยเรียก ปกุลี ซึ่ง
บุคคล บุญทุศิลาสิลมภรกร์ ผู้กระทำิิิิกรรมของบุคคลผู้มีศิลชัว๕
(วาเนนา) ด้วยพระคำสว่า เอว โอ อิ ติ ดังนี้ ๆ
(อุตโต) อ.อรรถวา ลามกมามา พื้นธรรมอันลามา (อิติ)
ดังนี้ (ปทสส) แหงบว่า ปาปรมูา อิติ ดังนี้ ๆ
(อุตโต) อ.อรรถว่า กายสมความิตวิริยะ เป็นผู้วุ่นแล้ว