พระรามทับที่ถูกทอด - ภาค ๑, หน้า 173 : หน้า 173/244

ประโยค - คำนี้พระรามทับที่ถูกทอด ยกพิพท์เปล ภาค ๑ - หน้า 173 อย่างสำราญ ทูลโฉม เป็นอาการอันบุคคลได้โดยอากาศ นิอุทกามิ ตลอด กาลเป็นนิจ ( โหติ ) ย่อมเป็น มนุษสุข อ. มนัยี ท. เหล่านั้น โดยใจ๋ คุ้มครองแล้ว นครี ชนนคร ชาตนใด ภูมินา นาม อดุลภาวะ เอา โป๊ะอีด อ. อันซื่ออันภุญ คุ้มครอง ซึ่งภาคนั้น เทียว เอวา ฉันนั้น ภูฎิกิ ยอ่มควร อธิ ดังนี้ อาภรณ์แล้ว คำนี้ ซึ่ง พระคาถาอิม นี่ว่า นคร อ. นคร ปฐมิติ ชื่อว่าปัจจยะ ( มนุษย์- เสรี) อันมนุษย์ ท. คุฎติ คุ้มครองแล้ว ( กฎวา ) กระทำ สนุตรพาธิร ให้เป็นไปในภายในและภาย- นอก อยา ฉันใด ดูมเม อ. ท่าน ท. โกปเจ จง คุ้มครอง อุตตนา ซึ่งตน เอื้อฉั้น ข โน อ. บะ มา อุปจา อย่าเข้าล่วงแล้วโร ซึ่งท่าน ท. ทิ เพราะว่า ขนาติเทชา ชนา อ. ชน ท. ผู้ล่วง ไปแล้วซึ่งขณะ สมปิตา เป็นผู้พรึบพร้อมแล้ว นิรยภูติ ในฐาน ( ทุดวา ) เป็น โจนุติ ย่อม เศร้าโศก อดิ ดังนี้ ฯ ( อุตโท ) ออรรคว่า ภิกาขวา คุ้ก่อนภิกษา ท. ตี ปัจฉนตนธ์ อ. นครชื่อว่าปัจจันตะนั้น ตร นน มนุสเสหิ อันมนุษย์ ท. เหล่านั้น กิริณเดช ผู้กระทำอยู่ ธิธาน ซึ่งที่นี่นา ท. จากปรากฏมี มีประตู