การรักษาองค์ด้วยปัญญา : หน้า 229/244

ประโยค - คำฉีพระธรรมป่าที่ถูกต้อง ยกพัทธ์เปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 229 ปญฺญา ด้วยปัญญาอันเป็นเครื่องรักษาองค์ ติ ติ ดังนี้ ตุตฺต ปทุล ในบท ท. เหล่านั้นนา ( ปกสุต) แห่งบวทว่า นิภิก อิติด ดังนี้ฯ (อุตฺโ degelijk) อ.อรรถว่า กฎทุกวิริยะ ผู้มีธรรมเป็นเครื่องอัญเจริญ ปณฺทิต ผู้เป็นบัณฑิต (อิ) ดังนี้ (ปกสุส) แห่งหมวดสองแห่ง บทว่า สาฏวิหารี ธีร อิติดังนี้ฯ (อุตฺโดี) อ.อรรถว่า (โอ โปคโล) อ. บุคคลนั้น ลณูโต เมื่อได้ สหาย ซึ่งสหาย แห่งดาวิธีรา ผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่เดือนตา ตากิสิ ผู้นั้นนั่น อภิวิาดว่า พึงครอบงำแล้ว ปฐวสย ซึ่งอันตรายเป็น เครื่องนอนรอบ ท. เทพา วัง เทอ อิติดังนี้ คือ สีหยุผมาทโย ปกภูริสย จ ซึ่งอันตรายเป็นเครื่องนอนรอบอันปราศจากแล้ว ท. มีสระและโทสะ เป็นต้นด้วย อุตฺตมโน เป็นผู้ใจเป็นของตน อุปจิตสตฺติ เป็น ผู้มีสติอันเข้าไปตั้งไว้แล้ว หทฺวา เป็น เจรจา พึงเที่ยวไป คือว่า วิหาโย พึงอยู่ สุทธิ กับ เตน สหาย นั่น ด้วยสหายนัน อิติดังนี้ (ปกสุต) แห่งว่า ปรัสถาน อิติดังนี้เป็นต้นฯ (อุตฺโดี) อ.อรรถว่า ราชสี วิริ ราวะ อ. พระราชาผู้สี่ ทิฏวา ทรงแล ผกู ซึ่งแน่นแก่วัน ปฏพนฺโต ทรงผนจอะอยู่ (อิติดังนี้ (ปกสุต) แห่งว่า ภูมิ อิติดังนี้ฯ อิท อดุกปิ อ.อรรถนู้นว่า ราชอ. พระราชา วิติภูมิ-ปนกโส ผู้มีประเทศแห่งภาคพื้นอันทรงชนะวิบแล้ว ปาย ทรง