คำฉันท์พระธรรมปฐมที่ถูกต้อง : หน้า 239/244

ประโยค - คำฉันท์พระธรรมปฐมที่ถูกต้อง ยกศัพทเเปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 239 ซึ่งฝึกฝนอันมีลักษณะเป็นตน อุปลุน เกิดขึ้นแล้ว คิถโนปี แมก คฤห์สฺ เอย สายา อ. สาย ท. เหล่าใด สุกโนฺญฺ ย่อมอาจ ด กิฺวุ นิอหํเต วา เพื่ออัตถิอันนั้นให้สำเร็จหรือ ( ติ กิณิ ) อุปสมตุ วา หรือว่าเพื่ออันยังคงฉันให้เข้าไปลงบริเวณ ( ติ ) สายา อ. สาย ท. เหล่านนั้น เอวรูป ผู็รูปอย่างนี้ สุขา เป็นผู้นำมาซึ่งความสุข ( โหนตุ ) ย่อมเป็น อิดิ ดังนี้ ตุตู ปฤสฺ ในภาค ท. เหล่านั้นหนา ( ปทสฺส ) แห่งว่า อุดมสฺหึ อิดิ ดังนี้ ฯ ( อุตโต ) อ. อรรถว่า ปน ก็ คิถโนปี แม้ อ. คฤหัสถ์ ท. อสนฺทูจา ผู้มิฉันดีด้วยดีแล้ว สกน ปจเวน ควรป้องกันเป็น ของตน อารถนิติ ย่อมปรารถ สนฺจิเททนิน กุมมนั ซึ่งธรรม ท. มีการตัดงี่ที่ต่อเป็นตน บุพพกิจาฯ แม้ อ. บรรพชิต ท. (อสฺนทฺฤา ) ผู้มิฉันดีด้วยดีแล้ว ( สกน ปจเวน ) ด้วยปัจจัยอันเป็นของตน ( อารถนิติ ) อ่อมปรารถ อนสฺนา ซึ่งการแสดงหาอันไม่ควร นานุปการ อนมิประการต่าง ๆ อิติ เพราะเหตุนั้น เต คิถิปพฤติ อ. คฤหัสถ์และบรรพชิต ท. เหล่านั้น สบํ น วินทนฺติเอว ย่อม ไม่ปรารถ ซึ่งความสุขนั้นเกื้อ คมมา เพราะเหตุนั้น สนฺดูจิ อ. ความดีฉันดี สนฺเทน ด้วยวัตถุอันเป็นของมุ่ง อุตโน ของตน อิตริ tiren อนันใดและนอนนี้ ควาวา ปริเตน วา อัน นิดหน่อยหรือ วิปลน วา หรือว่า อันไฟพลษยา ใด ออ ฯ ( สา ) สนฑูกฺจี อ. ความดีฉันดีว่าสนี้นั่นเทียว สุขา เป็นเหตุบำรังซึ่งความสุข ( โหนตุ ) ย่อมเป็น อิดิ ดังนี้ ( ปททุกขส) แห่งหมวดสองแห่งบท