เรื่องลูกฉุกภัทธ์เทวะ : หน้า 127/244

ประโยค - คำฉันพระรามในถูกถก ยกพักแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 127 เรื่องลูกฉุกภัทธ์เทวะ ๒๖. ๑๘/๕ ตั้งแต่ เอกวิทัส ที่ สมุพลา อนุกุณา เป็นต้นไป ที่ คำพิสาดาว่า เอกวิทัส ในวันหนึ่ง ภิกษุ อ. ภิกษุ ท. อนุกุณา ผู้อกค้นคุณ สมุพลา ผู้มากพร้อม อุปสงค์วาเข้าไป เฝ้าแล้ว สุตฏาร ซึ่งพระศาสดา นิสินน นั่งประชันนั่งแล้ว วิววฏฐาน ในที่เป็นที่พักในกลางวัน วนฑิตวา ถวายบังสมน แล้ว นิทสุญ นั่งแล้ว เอกนุต ณ ส่วนสุดข้างหนึ่ง ฯ สุมนี ฯ ในขณะนั้น ลกุกกฬกทิษ- โฏ โพ พระรถอัจกุภัททะ อติคุณด์ ย้อมก้าวล่วงไป อวิฑูร ในที่ไม่ไกล ภาคโต แห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า ฯ ( สตูว) อ. พระศาสดา อนุวา ทรงทราบแล้ว จิตตรวา ซึ่ง วาระแห่งจิต เต ส ภิกษุ น จงภิกษุ ท. เหล่านั้น วตวา ตรงแล้ว ว่าคิขวา คูถอนภิกษุ ท. คูนา อ. เธอ พ. ปลาสูต วดอ อยุ ภิกษุ อ. ภิกษุนี หนูตวา มะแล้ว มาตาปิติไร ซึ่งมาดาและีมา ท. นิทฺกุกฺโข เป็นผู้มีทุกข์อันออกแล้ว ฯ คูวา เป็น ยาดา ไปอยู อติ คงนัน ( วณฺณ ) ครั้นเมื่อค่าว คุมเห อ. พระองค์ ท. ทูล ย้อมรสัต สอท วดดู ซึ่ง เรื่องนั้น ก็ นาม ชื่ออะไร อิติ ดังนี้ เตติ ภิกษุ อนุภิกษุ ท. เหล่านั้น อญฺญูบญฺญู มูขา โอโลคตุวา สัสอ ปญฺนตุผตุ ผู้แก่แล้ว ซึ่งหน้า ท. กมะกันและกันไปแล้ว สู่ความสงสัยว่า สตูวา อ. พระศาสดา วาที ย่อมตรัส กิน นู โบ วดวา สิ่งเรื่องอะไรหนอแล อิติ ดังนี้ วตคต กรรมานุโล นี้เมื่อจะทรงแสดง ธมฺมิ ซึ่งธรรม เตสิกฺขิ