คติประโยคจากพระบรมฉัตร : หน้า 140/244

ประโยค- คติญิพระบรมฉัตรถูกดา ยกพักแปล กาค ๗ หน้าที่ 140 อ. พระราชา ท. ๑ ด้วย ยานี เหลาใด ตุตตาอวา เสน ราชุ อุปราชนาปตีอาโก อิสสุรนา จ อิสรรธ ท. มีอุปราและ เสนานีเป็นต้น ของพระราชา ท. เหลาโนั้น ผู้มีประมาณเท่านั้น นันเกี่ยวด้วย (อดิชี) มีอยู่ เวลาสิริ ในเมืองไพศาลี เดส ราช- อุปราชนาปตีอาโกที่สู อิสสุรนา ครั้นเมื่ออิสสุรนา ท. มีพระราชา และอุปราและเสนานีเป็นต้นเหล่านั้น องกฏฏปฐียุตรสู ผู้ประดับ แล้วและตกแต่งแล้ว โอฏตินะแสน บ้านงามแล้ว วิถี สู่อน นุกุตต- กีดกาย เพื่อประโยชน์แก่อนันต์้งนกัษัตร จงมามิโน จงกรมอยู่ มหาภูม บนที่เป็นที่องกรมอันใหญ่ สกิฐฤดู อันมีดอก ๖๐ เป็นประมาณ ทัลวา เห็นแล้ว ปูนฉนัทธ์ซึ่งพระจันทร์อันเต็มแล้ว ติจี อันตั้งอยู่แล้ว คณบุม ชม ในท่ามกลางแห่งท้องฟา นิสัตยา จิโด ย่อมคดแล้ว ผลัก ซึ่งแฟนกระดาน จงมโภ ในที่สุดแห้ง ที่เป็นท้องกรม โอไลกุตา แลดูแล้ว อุตตาวา ซึ่งอดกาม ฉุตฑิตากรุ วิย อันเพียงดังวินอันบุคลังกแล้ว วน ในป่า (อดุปลา) เวชนาสการวิริตตา Becauseความที่แห่งคนเป็นผุ้นแล้วจากผ้าเป็น เครื่องโภปและเครื่องประดับ จินคุณโต คิดอยู่ว่า อญฺโญ ปลูกโล อันอื่น ลามกอไร ผู้สมมากว่า อมเหห ว่าเรา ท. อดนิู โง มีอยู่หรือหนอแน อิติ ดังนี้ อารุณภากาที่คุณูโณ ผู้แม่ประกอบ แล้วด้วยคุณมีอยู่ในป่าเป็นต้น ปกติยา ตามปกติ อนุกริยา ปีโีติ ผู้นาความไม่อื่นทีงบีบกันแล้ว สตม ขน ในตอนนั้น อาหาร กล่าวแล้ว เอ่ว อย่างนี ๆ