การตัดกิเลสและการเข้าถึงนิพพาน : หน้า 101/244

ประโยค- คำผู้พระรัชมงคลพระอธิการบูรณ์ อกพัทธ์เปล กาด ๓ - หน้า ๑๐๑ ทุมเหอ อ. ท่าน ท. ฉินฤอ จงติ้ว วน ซึ่งกิเลส ชาติเพียงดังว่านป่า มา (ฉินฤอ) จงอย่าตัด รุกจี ซึ่งต้นไม้ อัย อ. วัย ชายเดิมกิเลส วนโต จากกิเลสชาติเพียงดังว่านป่า ภูมิใจ ดูก่อนภิกษุ ท. ทุมเหอ อ. ท่าน ท. เฉวาม ครับตัดแล้ว วน ซึ่งกิเลสชาติเพียงดังว่านป่า ด้วย วนภูมิ จึ่งกิเลส ชาติเพียงดังต้นไม้อื่นต้องอยู่ในป่า นิพพานา จงเป็นผู้มีเกลสชาติเพียงดังว่านป่าออกแล้ว โหด จงเป็นเกิด ก็ เพราะว่า วนภูโอ อ. กิเลสเพียง ดังว่านไม่อ้นตั้งอยู่ในปา อนุตติโต มันมี ประมาณน้อย นรสฺส ของนร นิจฺจ ย่อม ไม่บาด นารีสุข ในนร ท. ยาว เพียงใด โนโนโร อ. นรนั่น ปฏิพุทธรมโน วเป็นผู้มีใจอันเนื่องเฉพาะ แล้วเทียว (โหติ) ย่อมเป็น วูโจ อิว ราวะ อ. ลูกโอ ศิรปิก ตัวดำซึ่งนามม (ปฏิพุทธ- มโน) เป็นสัตว์มีใจเนื่องเฉพาะแล้ว มาตรี ในแม่ (โหนตุ) เป็นอยู่ ตาว เพียงนั้น อิติ ดังนี้ ๓ (อุปโท) อ.อรรถว่า ที ก็(วณฺณ) ครับเมื่อพระคำสว่า ทุมเหอ อ. ท่าน ท. ฉินฤอ จงติ้ว วน ซึ่งกิเลสเพียงดังว่านป่าเกิด อิติ ดังนี้ สุตภา อันพระศาสดา วุฏฐาน รศแล้ว ฉินฤอความตามา- จิตติ อ. จิตในความเป็นแห่งบุคคลผู้ใคร่เพื่ออัตตา รุกฺข์ ซึ่งตนไม่ว่า