คำฉันท์พระธัมมป่าติฤกษา - ภาค ๓ : หน้า 90/244

ประโยค ๑ - คำฉันท์พระธัมมป่าติฤกษา ยกพี่น้องแปล ภาค ๓ - หน้า ๙๐ กิจอัตตนพิการจะทำแก่กุญนั่นนั่นเทียว อุโณ อ. อรุณ อุจจิ ตั้งขึ้นแล้ว ๗ ๙ ๐ ภิกษุ ๙ ภิกษุ ฟ.เหลา นั่น ๙ ลิสุ ไม่ได้แล้ว โอภาส ซึ่งโอภาส คณู เพื่ออันไป คำ ลับบ้านนั้นๆ อด ครังนั้น สกฺดา อา พระศาสดา อาท ศรัลแล้วว่า ภิกขเว ดู่ก่อนภิกษุ ท. ดุมมุ อ. เธอ ท. น คมิตฺ ไม่ไปแล้ว ภิกษจาราคาม สู่บ้านอันเป็นที่เที่ยวไปเพื่อภิกษุ กี หรือ อิติ ดั่ง น ภิกษ กะภิกษุ ท. เหล่านั้น ๗ ภิกษุ อ. ภิกษุ ท. เหล่านั้น (วตวา) กราบทูลแล้วว่า ภยูต ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อาม พระเจ้า (เอว ) อ. อย่างนั้น อิติ ดังนี้ อาโรจู ซูกราบทูลแล้ว ติ ปวดดิี ซึ่งความเป็นไปนั้น ฯ สกฺดา อ. พระศาสดา วตวา ตรัสแล้วว่า ภิกษุ คูณฺ ภิกษุ ท. เอโล ภิกษุ อ. ภิกษุนี้ โภธิ ย่อมระทำ ลาตนุราธ ซึ่งอันตราย แห่งลวก คุมาหากิ แก่เธอ ท. อานีเอว ในกาลนี้นั่นเทียว น หมาไม่ได้ ( เอโอ ภิกษุ) อ. ภิกษุนี้ (ดูมาหา ลานนุตตรัย) อภิลอว ได้ กระทำแล้ว ซึ่งอันตายแห่งลวก แก่เธอ ท. นั่นเทียว ปุพเพส แม้ ในกาลก่อน อิติ ดังนี้ เตศ ภิกขู ยาโน ผู้อภิญฺ ท. เหล่านั้น ทูลจาวนแล้ว อาหารดวา ทรงนำมาแล้ว อติ ดูดิ ซึ่งเรื่องอัน ล่วงไปแล้ว ชาติก ยังชาตกว่า โย โอโล ปุกโล อ. บุคคลนั้นได้ อภิจกฺ ย่อม ปรารถนา กาถู เพื่ออันกระทำ กรณียาน จิโมจ ซึ่งกิจ ท. อนันตพิงกระทำ ปุุพเพ ในกาลก่อน