ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำนี้พระมังปฏิรูป ยกพิพากษาแปล ภาค ๙ - หน้า 58
อ. กาลนี้ ปรีนึงพากนารโล เป็นกาลอันเป็นที่เสด็จปรินิพพาน ตสส
สมมุติ สมมุติ โคดมสุข แห่งพระสมณะผู้ใดคนนัน (โคดม) ย่อมเป็น
วิปปฏิาสโร อ. ความเดือดร้อน อุปฺปจฺเชย พิงกิดขึ้น เม แก เรา
ปัจจา ในภายหลัง เม สมมุติ โคดมสุข อุปฺปจฺเชยราะ เพราะ
เหตุแห่งพระสมณะผู้ใดสมะผู้ใด อิติ ดั่งนี้ อุปฺปจฺเชยฎ
เข้าไปเฝ้าก็ สุตฏาร ซึ่งพระศาสดา อนุทุเดอเรน จินวิภาโนปี
ผู้แม้ฉันพระเถระชื่อว่าอนนท์ อ. เธอ อย่าห้ามแล้ว
รังสัฏฐะ อ. สุกทฺทะ งนาม ซึ่งปัญหา กะเณรา ดังนี้ เป็นพระดำรัส
อันพระศาสดา ทรงกระทำแล้วซึ่งโคดม สรัลแล้ว นิสินโน นั่ง
แล้ว มณฺฑุ ใกล้กิ้ง เหตุจา ในภายใด ปุจิจิ ทูลถามแล้ว อิ่ม
ปุณเห ซึ่งปัญหา ท. เหล่านี้ว่า สมมํา ข้าแต่พระสมณะ โก ผู้เจริญ
ปัท นาม ชื่อน อ. รอยเท้า อากาศ ในอากาศ อตฺถิ มิฉฺฉ เรือ นึ
โณ หรือหนอแดล สมโณนาม ชื่อ อ. สมณะ พุทธิญ ในภายตอน
อิตฺโต สานนโค แดกศานนี้ อุดุ มียุ หรือ นุ
อิติ สานนโค แต่ศาลานี้ อดฺม มิอุ หรือ สุขารา อ. สังขาร ท.
สุตสฺถา นาม ชื่อว่าเที่ยงแล้ว อุดุ มียุหรือ อิติ ดั่งนี้
อก ครั้งนั้น สตฺตา อ. พระศาสดา อาจิกขนโต เมื่อละอรัส
บอก อวา ว่า ความว่างไม่มี เตส อากาศปกทิน การณํ แห่ง
เหตุ ท. มีรอยเท้าในอากาศเป็นต้น เหล่านั้น อสูร สุคทัส แล้ว