พระมหามนตรี อนิยม: พระราชาผู้ใหญ่ในธรรม : หน้า 131/244

ประโยค-คำที่พระระหม่อม ทูลพระบรมฯ ยกถวายแปลก ภาค ๑ - หน้าที่ 131 เป็นพระมหามนตรี อนิยม ผู้ไม่มีฤกษ์ (เหตูวา) เป็น ยาติ ย่อมไป อิทธิ ดังนี้ ฯ (อุตโต) อ. อรรถว่า เทวุ พุทธาคม อง อ้ืนเป็น ด้วย (อิติ) ดังนี้ ตุฏฎ ปะกาสุ ในบทย. เหล่านี้หนา (ปทวุส) แห่งหมวดสองแห่งบทว่า เทวา จ โสติฎี อิติ ดังนี้ ฯ หิ ก็ สุตฎา อ. พระศากดาเกสรัส โสตสุตฯ๚อทติ ซึ่งสถัตถุวิจิละอุดมถิฎิ อ. ทุตฺตา กระทำ เทวา พุทธนราราชาโน ให้เป็นพระราชาผู้เป็นพระมหามนตรีองค์ อมิตฺตา คาถายในพระคาถานี้ อุตฺตโน ธมฺมิสุตระ ฯ เพราะความที่แห่งพระองค์ เป็นผู้ทรงเป็น ใหญ่ในธรรมด้วย (อุตฺตโน) เทศนาวิจิตตสตยา ฯ เพราะความที่ แห่งพระองค์ เป็นผู้ทรงฉลาดในวิธีแห่งเทวานุด้วย ฯ (วิสฺสโว) อ. วิจารหว่าว มคฺโค อ. หนทาง พุฒมานุรโต อันเสื้อโครงที่วไปมาแล้ว สปุปฏิฺกิ อันดับไปกับด้วยภัคเพาะ ทุปปฏิฺปุน อันบุคลคำเนินไปแล้วโดยมาร ได้อยูโรม นาม ชื่อว่าหนทางอันเสื้อโครงที่วไปมาแล้ว วิจิตฺฉานุวรฺณปี แม้ อ. วิจินฺทนิวรณ์ เวยยุคม์ นาม ชื่อว่าเป็นเพียงดังวา หนทาง อันเสื้อโครงที่วไปมาแล้ว ( สุตสฺ วิจิตฺฉานุวรฺณสตู) สติสตยา เพราะความที่แห่งวิจิตฉานุวรฺณนี้เป็นเช่นกับ เตน เวยฤๅเมน ด้วย หนทางอันเสื้อโครงที่วไปมาแล้วนั้น ฯ เวยยุคม์ อ. วิจิตฺฉา- นิวรณ์เช่นกันด้วยหนทางอันเสื้อโครงที่วไปมาแล้วนั้น ปฐมฺ เป็น ที่หา อุตสฺส นิวรณปญฺจความปญฺจลุดางส ะ แห่งหมวดขาแห่งวรรธนั่น อิติต๚ เพราะเหตุั้น ( ตำ) นิวรณปุญฺจกฯ อ. หมวดขาแห่งวรรธนั่น เวยฤๅคม-