ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คำบูชาพระมหาปัถพุทธ ยคัพบทแปล ภาค ๓ หน้า ๔๗
เรื่องกิญจุฬาหนึ่งชื่อสะสะ
๔. ๒๕/๓ ตั้งแต่ ทรงภิกษุ สุสสุต ตกุฏิ อิสสุรฺภาพกาม
เป็นต้นไป.
ทรงภิกษุ อภิญญูผู้หนึ่ง ป. ถวา รู้แล้ว อภิวัชร์ ซึ่งความ
ไม่มี อิสุรฌาณาแห่งญาณผูมีเป็นใหญ่ ท. สุต สิตสุต ของ
ภิกษุชื่อว่านั้น ตกุต คตวา ในบ้านนั้น คนดูว ไปแล้ว
สาวกดี สูเมืองวัดดี (ววา) กล่าวแล้วว่า ภนฑุ บ้านตา
ผู้เจริญ ดิสุโล อ. ภิกขุชื่อวัดสะ วิลาดนโน วิจิตร ย่อมเที่ยวไป
บ่นเพื่ออยู่ อาทรณเอา วงษ์ ซึ่งคำนี้ใช้เหตุนั้นเที่ยว อิติ ดังนี้
อาโรคสู๋ บอกแล้ว ตุ ปวดตุ which ความเป็นไปนั้น ภิกุญ แก่
ภิกษุ ท. ภิกษุปี อภิญฺญุ ท. อภิญฺญุท อโรเจสู ่รวบลูกแล้ว
ตาคตสุส แก่พระคตคตฺ ฯ
สุตา อ. พระศาศดา วงวา ตรัสแล้วว่า ภิกขเว คู่อย่า น
ภิกษุ ท. เอโล วิลดโล อ. ภิกษุชื่อวาศาสะ นี้ วิภาคนโต วิวริติ
ย่อมเที่ยวไปโอ้อวดอายุ อกิจนิวา ในกาลนี้นั้นเทียว น หมาได้
(เอโล วิลดโล) อ. ภิกษุชื่อว่าว่าสะ นี้ วิภาคโค เป็นคนโอ้วด
โอโล ได้เป็นแล้ว บุพเพสัย แมในกาลก่อน อดี คงนี้ ภิกษุ
ยาจิโก ผู้อ่านภิกษุ ท. ทูลวิจวอนแล้ว อาหาริวา ทรงนำมาแล้ว อดี
วดี ซึ่งเรื่องอันล้วนไปแล้ว ภูกกชาดิ ยังชาดอันบุตรอันที่กำหนด
แล้วด้วยนายอุตตากา อิม นี้ว่า