พระรัชมปิฏกอทุรพ์า - หน้า ๒๓ คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 7 หน้า 202
หน้าที่ 202 / 244

สรุปเนื้อหา

บทนี้นำเสนอเกี่ยวกับการเลี้ยงดูมารดาและบิดาที่พระศาสดาได้ยกย่อง พร้อมกับการกล่าวถึงช้างในอดีต โดยมีการอ้างอิงถึงบุคคลและสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของการดูแลครอบครัวและความสำคัญของสัตว์ในวรรณกรรมไทย สอดแทรกด้วยปรัชญาและคติสอนใจที่มีมาตั้งแต่โบราณ สำหรับผู้ที่สนใจในวรรณกรรมและพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-การเลี้ยงดูมารดาและบิดา
-ความสำคัญของช้างในวัฒนธรรมไทย
-ปรัชญาและคติธรรมในพระพุทธศาสนา
-อิทธิพลของอดีตต่อปัจจุบัน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คำฉีพระรัชมปิฏกอทุรพ์า ยกพัทเทา เปิด ภาค ๑ - หน้า ๒๓ ชม ย่อมไมประมาท ฑุมเพ อ. พระองค์ ท. ปสุล จงทอดพระ เนตรเห็ น อุตภาว ชึงอภิมุ ส ปีด ของมนิฉินี้เกิด อิติ ดังน้ ัน ( สุตา) อ. พระศาสดา วดวารศัสแลวา กลายใน อ. กรรม อันงาม โว อนันทน ท. กัด กระทำแลว มาตาปีปูสน นาม ชื่อ อ. การเลี้ยงซึ่งมารดาและบิดา โพราณญาติ อนันติทติผูมิใน ก่อน ท. อภิณีเออ ประพฤติว่าวิ่งใหนเทียว อิติ ดังน้ ัน กฤตวา ตรีสรัวยว มาตโพสถนาว ค่าีง ตน ก็ปลก าดก ซึ่งชดกบับับิตดำหนดแล้วด้วยช้าง เครือเลี้ยงซึ่งแม่ เอกกษิ ปา ในเอกกษานิ บาทในอากาศ นับว่า สลดใঅอ อ. ต้นอ่อนชำ ท. ด้วย กฤชาว อ. ไมโมกินัน ท. ด้วย วิริพฤา ออกขึ้นแล้ว วิปุลาเสน เพราะการอยูปรา ตสุ สานุา แห่งช้าง ตำแปรเสร็จนัน อดีต ดังนี้แห ณ วิญญาน โดยพิสดาร อวาส ได้ ทรงภิเษกแล้ว ค่ำ ซึ่งพระรถา อิฐ นิฐว่า กุญโธ อ. ช้าง ธนปาโล นาม ชื่อว่าธนปลกะ กฤปปุปลกโม ต้นมีมันแตกกวา ทุนวิจารโย ตัว อันบุคคลนำไปโดยยาก พฤโฐ ตัวอันบุคคลผูก ไว้แล้ว น กุญชี ยมไม้บริโภ ก พพี ซึ่งฟ้อน หญิงา กุญโธ อ. ช้าง สุมัติ ย่อมจะลักล้าง นาควานสุข ซึ่งป่าแห่งไมกาก่ง อิติ ดังนี้ ๆ ตกฺ ปทุต ในบทธ. หลานนั้นนา เอที เป้น อ. บทนีว่า ธนปลก นาม อิติ ดังนี้ นาม เป็นชื่อ หฤทิสดของช้าง ทก
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More