มิจฉาทิฐิและความเห็นผิดในพระธรรมปิฎก คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 7 หน้า 185
หน้าที่ 185 / 244

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับมิจฉาทิฐิในพระธรรมปิฎก ซึ่งแสดงถึงความหมายและการวิเคราะห์ความเห็นผิด ที่มีวัตถุเกี่ยวข้องพร้อมการยกตัวอย่างและอธิบายอย่างละเอียด โดยมีการอ้างอิงถึงคำสอนที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างธรรมและความเห็นผิด และการนำไปสู่การรู้และการรับรู้ในธรรมชาติอันถูกต้อง ความรู้เหล่านี้ช่วยในการปฏิบัติธรรมและการดำเนินชีวิตที่ไม่มีโทษ สุดท้ายการทำความเข้าใจในธรรมนี้จะนำไปสู่ความสุขที่แท้จริง.

หัวข้อประเด็น

-มิจฉาทิฐิ
-การวิเคราะห์ความเห็นผิด
-ธรรมอันเป็นอุปนิสัย
-การศึกษาในพระธรรมปิฎก
-การประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คำฉุกเฉินพระธรรมปิฎก (ก) - หน้าที่ 185 มิจฉาทิฐิสุขเนติ อ จันบันทิตับพร้อมแล้วว่าความเห็นผิดอันมี วัตถุ ๑๑ ด้วย ตฤ คำฉุกเฉิน อุปนิษฐสุขเนติสุขเนติ อัน บันเทินับพร้อมแล้วว่าธรรมอันเป็นอุปนิสัย แห่งความเห็นผิดนั้นด้วย (อดี) ดังนั้น (ปทสุต) แห่งบวกว่า วชฌษฏีโน อติ ดังนี้ฯ (อดิโก) อ. อธิบายว่า สุตฺเต อติ ดังนี้ฯ อุตฺตา อ. สัตวา มิจฉาทิฏฐิสมาทนา ชื่อว่าผู้สมาทานซึ่งความเห็นผิด เอเตสาทู อวชชีวช วชฌโช (ณ ตุวา) วชฌ โววชฌโต อฏฺฏวา ฐาฐา ฌ คนลงจตาย มิจฉาทิฏฐิยา (อดฺตุมา) สมาทินนฺตุฏฺตา เพราะความที่แห่งความเห็นผิดอันบันเทิตพร้อมแล้ว ว่า การรู้ ซึ่งธรรมไม่มีโทษ โดยความเป็นธรรมมีโทษด้วย แล้วรู้ คือ ธรรมมีโทษ โดยความเป็นธรรมไม่มีโทษด้วย แล้วซีดอั้นนั้น เป็น ธรรมชาตินั้นสมาทานแล้ว คุตฺตินิ ย่อมไป ทุกฺข สุขํ อติ ดังนี้ ฯ (อดิโก) อ. เนื้อความ ทุติยาคาถา แห่งพระคาถาที่สอง ปญฺทิตา อันบันติเต วิคฺทู พีงทราบ ฯ ฯ จตุครูปริยายเน โดย ปริยายอันผิดตรงกันแล้วจากคำอันข้าเจ้ากล่าวแล้วฯ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More