ปฐมอุบทกและการรักษาศีล : หน้า 35/244

ประโยค- กินดีพระบรมฯ ยกศิษเถนปทุธิถูก ยกศพเหลา ภาค ๓ หน้า ๓๕ เรื่องปฐมอุบทก ๓. ๒๙/๔ ตั้งแต่ เตสุ หรือ เอโก ปาณาติปาตาวรมฺมิ เป็นคํานําไป. เหลา้นนมา เอโก อุบาลโก อ. อุบาสกหนึ่ง ฤทธิ์ ย่อมรักษา ปราศรัยปราวรมณีศุกาษาปทอ ซึ่งศุกาษาปทอคือเจตนานเป็นเครื่องงด วันจากการยังสัตว์ผู้มีผลปราม ให้กลัวไปนั่นเทียว ๆ อีตรุ อุบาสก อ. อุบาสก ท. เหล่านิกนี้ (ฤทธฺนิติ) ย่อมรักษา อริตน ศุกาษาปทน ซึ่งศุกาษปท ท. เหล่านิกนี้ เอกทิวาส ในวันหนึ่ง เต อุบาสก อุบาสก ท. เหล่านัน วิวาทปุนา ผู้กล้าทั้งแล้วซึ่งการวิวาทกันว่า คำ อ. เรา กริโส ย่อมกระทำ ทุกริกนึง ซึ่งกรรมอับบคอก กระทำได้โดยยาก อิฐ อ. เรา กรามิ ย่อมรักษา ทุกริกนม ญญา๚ฺ ฯฎึ่งกรรมอันบุคคลรักษาได้โดยยาก อดิ คํนี้ คณุตา ไปแล้ว สนุกิ สุกิต อ. พระศาสดา สุกาวา ทรงสอนแล้ว คํ นี้ กล่าวว่า" มะเตซ โอปาสตาน ของอุบาสก ท. เหล่านี้ อตกวา ไม่ทรงกระทำแล้ว เอกสิบปี แม็งศิลปหนึ่ง กนิฏฐ ให้เป็นธรรมชาติที่สุขู ฆ๎ จรัสแล้วว่า สพพานิวา ศุกาษาปทน อ. ศุกาษาปท ท. ทั้งปวงนั่นเทียว ทุกริกนี เป็นธรรมชาติต้นบุคคลรัยยได้โดยยาก (โหตฺต) ย่อมเป็น