ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค-คำลุซพระธัมมปฐก ถอดคำเปิด ภาค ก - หน้า ที่ 224
แสดงแล้ว สุมาคมสีสี ซึ่งชุบภูมิอันเป็นเครื่องหมายแห่งสงคราม สุจร
ฐาน นี้นั่น อาวุโภเปล ยังบุคคลให้เคาะแล้ว สงครามเมร ซึ่ง
กลองอันบุคคลพึงจะใบนเพราะสงคราม ๆ หฤอิ ถ้าง มณฑาติโก
ตมีชาดแห่งสัตว์มีมะนะ อุจาย ลูกบันแล้ว เวคณ โดยเร็ว
ปฏิคุษฐิ ยืนอยู่แล้ว ถลา นบนบ ๆ ภูกญ อ. ภูกญ ท.สิลา
เห็นแล้ว จำาน ซึ่งเหตุนัน อาโรงสู ยังดูแล้ว สุดู แก่
พระศาสดา ๆ
( สุดา ) อ. พระศาสด วดวา ตรัสแล้วว่า ภูกเมา คู่ก่อน
ภูกญ ท. อุดตา อ. ตน หฤณา อันช้าง เดน นั่น อุทิร โด ยก
ขึ้นแล้ว ปฏิบุปกุกุโต จากหล่มคือเปือกตามปกติ ดาว ก่อน
ปิน ส่วนว่า สุมเห อ. เธ ท. ปฏิควา เป็นผู้เล่าแล้ว กิเลสสา-
ทุกข์ ในหล่มคืออิเลส ( อดี ) ย่อมเป็น สุตมา เพราะเหตุนัน
ดูมเหมา อ. เธ ท. ปทุตวา จงเริ่มตั้งแล้ว ( ปรน่า ) ซึ่งความเพียร
โยนิส โดยแยบคาย อุทธรร จงยกขึ้น อุตตาน ซึ่งตน โตได้ กิเลสทุกโท
จากหล่มคืออิเลสนัน อดี ดั้งนี้ อาฐตรัสแล้ว คำว่า พระศาสดา อิท นี้ว่า
ฎุมเหต อ. เธ ท. อุปมาทคโต จงเป็นผู้มีดี
แล้วในความไม่ประมาท โกฏ จงเป็น อนุรุกฺ
จงตามรักษา สติฏ ตั้งจิตเป็นของตน อุทธรร
จงยกขึ้น อุดตาน ซึ่งตน ทูลจากหล่ม
คุณโระ อิว ราวะ อ. ช้าง สนโน ตัวงมลง
แล้ว ปฎก ในเปือกม ( อุทธรรนฺโต ) ยกขึ้น