คติธรรมพระภิกษุอาพาธ : หน้า 231/244

ประโยค- คติธรรมพระภิกษุอาพาธ ๓) - หน้า 231 ลงแล้วด้วย อาวิลานี ปนัยานี จ ปามิ จ อ. เรา ย่อมดื่ม ซึ่งน้ำ อนควรดื่ม ท. อุทุ่มมั่วด้วย เม เมื่อเรา โอาคนุดสุด จ หยังลง อยู๋ด้วย อุตติคุณเสด จ ข้างขึ้นแล้วด้วย หฤทินิโอ ช้างพัง ท. อุปมินาสนิดโย เข้าไปเสียสลุย ภาย ตั้งกาย คุนนี ย่อมเดินไป ยนฺุน กระไรหนอ อหิ อ. เรา เอกโก ว ผู้เดียวเทียว รูปภูโจ้ หลือออกแล้ว คุมนุ ม จากหมู่ วิหารเยนี พึงอยู๋ อิฐ ดังนี้ คมนิโต แล้วดำเนินไป มนต ด้วยความรู้ ปหา และแล้ว ยู้ ด้วยโงลง เอกโก ว ตัวเดียวเทียว จรติ ย่อมเที่ยวไป สู่ สบาย สัมพุธิยา- ปฏิส ในอริยาบททั้งปวง ท. ฉันใด ( ปุคคลโล ) อ. บุคคล เอกโก ว ผู้เดียวเทียว จรยุ พึงเที่ยวไป เอวีป มัชฌิมนัน อิติ ดังนี้ ( ปทฏายูสุ) แห่งหมวดสองแห่งบทว่า มาตุคุณเผา นาโอ อิติ ดังนี้ ๓ ( อุตโก ) อ. อรรถว่า จรติ อ. การเที่ยวไป ปุพพุชิตสุด แห่ง บรรพชิต เอกภาวิกิสสุด ผู้นี้ดำรงอยู่แล้วในความเป็นแห่งบุคคลผูมิ ตนเป็นบุคคลเดียว ปฏิญญา จำเดิม ( อุตโตน) ปทุพชิตกาลโต แต่ กลเผลนบรวบแล้ว เอกสำส่อน ชื่ออู่เดียวเทียว เสยโย เป็น คุณชาติปะเสริฐกว่า ( โหติ) ย่อมเป็น ( อติ) ดังนี้ ( ปทุดิ) แห่งบว่าเอกสุด อิติ ดังนี้ ๓ ( อุตโต ) อ. อรรถว่า หิ เพราะว่า ย่อ คำธรมโอม อ. คณ- ธรรมนี้ อิต คือ อุตสิตสิ อ. จุลสิโอ มุจิสมิสโล อ.มัชฌิมสิล มหาสิล อ. มหาสิล กถาวัตถุ ท. ท. ๑๐ ชูดูคุณา