การวิเคราะห์คำชี้พระมงปฐมกุฎอก : หน้า 92/244

ประโยค- คำชี้พระมงปฐมกุฎอก ยศพัทนปลอ ภาค ๓ - หน้า ๙๒ มีกำลัง อนุราหนาโน ไม่ลูกขึ้นอยู อุณฐานคามภูมิ ในภาคอันเป็นที่ลูกขึ้น อุปโต เข้าถึงแล้ว อสลี ซึ่งความเป็นแห่งบุคคลผู้เกี่ยวรัษร คำสนุน- ลุกปุปปโน ผู้ใดอันประกอบแล้วด้วยความคำรี อันมองแล้ว กุสิโต ผู้เกี๊ยอรัษรแล้ว อโล ผู้เกี๊ยอน น วิณุตติ ย่อมไม่ประสม มคู ที่หนทาง ปุญญาย ด้วยปัญญา อิตติ ดังนี้ ๆ ( อุตโข ) อ. อรรถว่า อนุราหนาโสด ไม่ลูกขึ้นอยู คืว่า อวายมโนโต ไม่พยายามอยู่ ( อิติ ) ดังนี้ คุตฺต ปทุล ในบท ท. เหล่านั้นนา ( ปทัสส )แห่งนว่า อนุราหนาโอด ดังนี้ ๆ ( อุตโข ) อ.อรรถว่า จิใเป็นผู้ต่ออยู่แล้ว ปรมโยทพน ในความเป็นหนุ่มที่แรก พลสมปลืนใข เป็นผู้เมี้องพร้อมแล้วด้วย กำลัง ฤทา เป็น ( อิติ ) ดังนี้ ( ปททวุอส ) แห่งหมวดสองแห่ง บทว่า ขูา พลี อิติ ดังนี้ ๆ ( อุตโข ) อ.อรรถว่า อุปโต เป็นผู้ถึงแล้ว อสลาวว่า ซึ่งความเป็นแห่งบุคคลผู้เกี่ยวรัษร โทติ ยอมนึ คือว่า ภูควา บริโคแล้ว ภูควา บริโคแล้ว สดฺย ยอมนอน ( อิติ ) ดังนี้ ( ปททวุอส ) แห่งหมวดสองแห่งว่า อาสีโย อติอ ดังนี้ ๆ ( อุตโข ) อ.อรรถว่า อาสนูสุกปุปปจิตโต ผู้มีจิตอันประกอบ แล้วด้วยความคำอันลงแล้ว สรุจุ ค่อยดี มิจฉุวัติภูเกิ เพราะ ความผิด พ.ทิติ ๓ ( อิติ ) ดังนี้ ( ปทสุส ) แห่งนว่า สังสน-