ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - กำเนิดพระมงคลสิทธิสาร
๑๘. ๕๙/๓ ตั้งแต่ เดปี ภิกขุ มัย อาคมนมุคุณ เอกาน เป็นต้นไป.
เดปี ภิกขุ อ. ภิกษุ ท. แม่เหลาด่าน อโบลเก้ ทูลอำนาแล้ว สุตาจิ้งพระศาสดาว มัย อ. ข้างพระองค์ ท. อาคมนมุคุณ เอกาน อุปาสกา เบิดนานีย นมินตุิต ผู้อื่นอุปาสคนหนึ่ง ในหนทางอัน เป็นที่มาของ นิมนต์แล้ว เพื่ออันฉันในวันรุ่ง คมิสาสาม จักไป ตุตฺ ฯ ฯ ฯ ในที่นั่นน ปาโล ว แต่เช้าก่อน อิติ ดังนั้น อ อ ครั้งนั้น สหายภิขุ อ. ภิกษุผู้เป็นสหาย เนสติ ภิกษุ น. ของภิขุ ท. เหล่านัน จุกมุนโด จงคร่อมอยู่ สุพรตุตดี ตลอคราตรันทอง ปติ ลังาสแลแล้ว ปาสานผลเก บนกระดานแห่งิน เอกสุข นึง จุกรมณโภภิ ใน ที่สุดแห่งที่เป็นที่อรม นิคทวาสน ด้วยอำนาจแห่งความลับ ฯ อรุฑิว อ. กระดูกแขงา ภิษุซ แตกแล้ว ฯ โสภิขุ อ. ภิกษุนัน วีรวี ร้องแล้ว มาหาสุเทียน ด้วยเสียงอันดัง ๆ เต ภิกุ อ. ภิกษุ ท. เหล่านัน สหายา ผู้เป็นสหาย ตกส สภาโยน ของภิขุนัน สานนิอุรา รู้พร้อมแล้ว สหฤ ฯ ฯ ซึ่ง อบาวีร วั่งเข้าไปแล้ว อิต โ ข้างนี้ด้วย อุดม ๆ ข้างนี้อวย ๆ เต ภิกุ เมื่อภิขุ ท. เหลา้นัน ที่ป ชาเหลดาว ตสุสภิขุโน กฤตพฤกิจ จิ โรนตนาเอา ยงประทีปให้ไฟลงแล้ว กระทำอู่ ซึ่ง