คำติชฎพระมามปฐมฤกษ์อภิวาท : หน้า 82/244

ประโโยค - คำติชฎพระมามปฐมฤกษ์อภิวาท4 - หน้าที่ 82 อุปนิสัย อรหัตสูส ของความเป็นแก่งพระอรหันต์ เตส ภิกขุน์ ของภิกษุ ท.เหล่านั้น อานาคุตวา เสด็จมาแล้ว ดำ สู่ที่นั่น นิสิทธิ โน ทรงประทับนั่งแล้ว ปวงฉัตตนาสส เหนือพระแท่นเป็นที่ ประทับอภิวาทโปลดาวแล้ว ปฏิจฉา ครัสถาแล้วว่า ภิกษุแว คู่นก่อน ภิกษุ ท. อุไหภ ท. สนุนิสนูา เป็นผู้นั่งประชุมกันแล้ว ถาพ ด้วยอ้อมคำ กาย นู อไรหนอ อดุก ย่อมมี เอตริ ใน กาลนับนี้ อิต ดั้งนี้ (วณง.) ครับเมื่อค่าว่า (เมีย) อ. ข้าพระองค์ ท. (สนุนิสนูา) เป็นผู้มุ่งประชุมกันแล้ว อิเมย นาม ถาม ด้วย ถ้อยคำชื่อ อมม ย่อมมี เอตริ ในกาลนับนี้ อิต ดั้งนี้ (เตติ ภิกขุ) อนิกขุ ท. เหล่านั้น วุตตน คราบทูลแล้ว วตุาวา ตรัสแล้วว่า ภิกษุแว คู่อภิกษุ ท. อยู่ ใมกิโอ อ. หนทางนี้ พาหิราคุมโภ เป็นทางอันมิภายนอก (โถ่) ย่อมเป็น ภิกษุนาม อธิษฐานุ คุมก คุมา อ. กามู คู่อ. อันชื่ออันภิกษุจะทำ สิ่งกรรม ใน อธิษณะที่ อติบรร วุตูติ ย่อมควร ภิกษุ อ. ภิกขุ โรณโต กระทำอยู่ เอว อย่างนี้ ปฏจิต ย่อมพ้น สพุทสุญา จากทุกข์ทั้งปวง อติ ดังนี้ อากาส ได้ทรงภักดีแล้ว กาณฑ์ ซึ่งพระกาคา ท. อิมาหล่านว่า มุตคาม แห่งหนทาง ท. หนา องูจุโก มคโค อ. หนทาง อันประกอบด้วยองค์ ๓ เสฬโว เป็น หนทางประสิริที่สุด (โถ่) ย่อมเป็น สุกข์นาม แห่งจ็จจะ ท. หนา ปทา อ. บทา ท. อุตโรร่ ๔ (เสฏฐา) เปนบามประเสริฐที่สุด (โหนด) ย่อม