การฝึกและนิพพานในพระธรรม : หน้า 194/244

ประโยค - คำดีพระธัมมะที่ถูกต้อง ยกพัทธเปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 194 อดุฏนา ด้วยตน สุทนตน อันฝึกดีแล้ว ทนตน อันทรมานแล้ว ยาอา ฉันใด ( ปุคคลโล ) อ. บุคคล คูณฉุย พึ่งไป ทิสี สุทธิ อคติ อันไปเองไป แล้ว เอเตที ยานนี้ ด้วยาย ท. หลานั้น ( เอว ) ฉันนั้น นะ ที หมื่นไปแล อติ ดังนี้ ฯ ( อุตโต ) อ. เนื้อความว่า ปุคคลโล อ. บุคคล ทนโต์ ฝึกดีแล้ว คือว่า นิพพลโล ในความเสพผิดอันออกแล้ว สตโมปโจ ผู้ไปไป กับด้วยปัญญา คจติ ย่อมไป ทิสี สุทธิ อคปรุพุพพุ อันไม่แลไปแล้ว ดั นั้น คือว่า ปานฉะนั้น ย่อมถึง ทนกภูมิ ซึ่งภูมิอันฝึกแล้ว อุตตนา ด้วยตน ทนตน อันชื่อว่าฝึกแล้ว อินทรียามเนิน เพราะการฝึกซึ่ง อินทรีย์ ปุพพกาม ในส่วนเบื้องต้น ทนตนฉ นชื่ออันทรมานดีแล้ว อริยานุภาพ เพราะฉะนั้นอันยังอริยมรรลให้เต็ม อรปภา ในกาล เป็นส่วนอันอีก ยา ฉันใด ปุคโล อ. บุคคล โกย บางคน คูณฉุย พึ่งไป นิพพานกสิ สุทธิ คือพระนิพพาน สงขา อันบันฑิตนบพร้อม แล้วว่า อทิติ อันไม่เคยไปแล้ว อติ ฯ นี้ ( ตสสุ นิพพานีสาย ) อคคุปพุทธฑา เพราะความที่แห่งทิศคือพระนิพพานนั้น เป็นทิค้อน ตนไม่เคยไปแล้ว สุบันดนองค์ปี โมโดส่วนสุดแห่งความฝัน ยานนี อ. ยาน ท. หฤทิยานกถมิ มิยานคือช้างเป้นต้น เอทานี เหล่านั้น ยาน หฤทิยา ไป เฉฑท์ ยานที คั่วยาน ท. เหล่านั้น ( เอว ) ฉันนั้น นที หามได้แล สุตา เพราะเหตุนี้น อดุกมันออ อ. การฝึกซึ่งตนนัน