การฝึกฝนเข้าสู่ความเป็นเลิศ : หน้า 191/244

ประโยค- คำฉีพระธัมม์ทุกรถา ยกพัทเทรปา ตอน ค หน้า 191 ว่า อ. มัสสินท พ. กิดี ญูชร วา อ. ช้าง พ. กิดี เอล นั้น ทนุตา ว ตัวอันบุคคลฝึกแล้วเทียว วร เป็นสัตว์ประเสริฐ ( โหนดดี ) ยอมเป็น อนุสตา ตัวบนบุคคลในฝึกแล้ว ( วร ) เป็นสัตว์ประเสริฐ ( โหนดดี ) ยอมเป็น น หมาได้ ปน แต่ว่า โยน ปบุคคลใด อุตตนโต ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกแล้ว คือว่า นิคพิสวาส โนะ ชื่อว่าเป็น ผู้มีความเสพติดอ้อมออกแล้ว อุตตโน ทนุตาย เพราะความที่แห่งตน เป็นผู้ฝึกแล้ว อรินคุณเหติ ด้วยอธิธรมรรทา ท. สุขี ๔ ( โหนด ) ย่อม เป็น ออ ( โล ) บุคคลนี้ ว่า เป็นผู้ประเสริฐ ติโบย ออสตรา ตราวาหหนโต กว่าพาหนะมีอัตราเป็นต้นแม่นั้น ( โหนด ) ยอมเป็น คือว่า อุตตริโม เป็นผู้ยิ่งกว่า เอกที กุศลธรรมที สุดแต่ กว่สัตว์ ท. มันอัดสร็เป็นต้นเหล่านั้น สนุพฤติชิม แม้ทั้งปวง ( โหนด ) ยอมเป็น อิดิ ดิ้งนี้ ( ปกสล ) แห่งว่า อุตตนโต อติ ดิงนี้ เป็นคำ ๆ