วินิจฉัยทางธรรมในพระศาสนา : หน้า 62/244

ประโยค - คำฉีพระเสริญบาปควรคาถา ยกกษัทเปล ภาค ๓ - หน้าที่ 62 เรื่องวินิจฉยมาหามาตย์ ๑๓.๔๑๒ ตั้งแต่ สตฺตา น ภิกขเว ฉ นาทิสกา เป็นดังไป. สตฺตา อ. พระศาสดา วดวา คำสรรเสริญว่าภูเขา คู่อณภิกษุ ท. วินิจฉยมาหมดตุตา อ. มาถามติวินิจฉัย ท. ฉนทาวิสิกา เป็นผู เป็นไปในอำนาจแห่งองค์ฉันในเป็นต้น หุตวา เป็น วินิจฉินุตา วินิจฉยอยู่ อุดุ ซึ่งดี สาหเสน โดยความผสมผล ธมฺมฤๅฑา นาม ชื่อว่าเป็นผู้ลงอยู่ในธรรม โหนฺดํ อนฺนติ อนฺนติวินิจฉา สอบสวนแล้ว อปราชํ ซึ่งความผิด ปราศรัยรูป อาสเสน วินิจฉ กรณ์ฺตวา กระทำอยู่ ซึ่งการวินิจฉัย โดยความไม่ผสมผล อัน สมควรแก่ความผิด นั่นเทียว ธมฺมฤๅฑา นาม ชื่อว่าเป็นผู้ลงอยู่ใน ธรรม โหนฺดํ ย่อมเป็น อติ คํดัง อาสา ไดทรงภายแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อิมา เหล่านี้ว่า (ปุคคลอ) อ. บุคคล นยม พิ่มาไป อุดุ ซึ่ง คดี สตา โดยความผสมผล เยน การเณน เพราะเหตุใด ธมฺมฤๅฑํ ชื่อว่เป็นผู้ลงอยู่ในธรรม เตน การเณน เพราะเหตุนี้ โทติ ย่อมเป็น น หามได้ อ. ส่วนว่า โย ปุคคลอ อ. บุคคลใด