ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๓ - คำฉีพระพิมพ์ตกุฎา ยกพื้นหลังคา ภาค ๓ - หน้าที่ 83
เป็น ธมมมาน แห่งธรรม ท. หน้า วิราโค
อ. วิราคะ เสฏฐโร เป็นธรรมประเสริฐที่สุด (โหติ)
ย่อมเป็น องค์ ธิปาน สุตตนะ แห่งสัตว์ ๆ.
ผู้มีท่อลหนา จอญญา ดากาโตร อ. พระดากต
ผู้มีพระจัญฑุ (เสฏฐโฐ) ทรงเป็นผู้ประเสริฐที่สุด
(โหติ) ย่อมเป็น มุตโค อ. หนทาง อีสเภอด
นันเทเว (อุติติ) มีอยู่ วิสุทธิยา เพื่อ
ความบรรลุธรรม ทูลสนสุด แห่งทัสสนะ อนุโณ
มุตโค อ. หนทางอื่น นตฤษ ย่อมไม่มี (วิสุทธยา)
เพื่อความบรรลุธรรม (ทัสสนสุด) แห่งทัสสนะ ก็
เพราะว่า ทุมเม อ. ท่าน ท. ปฏิบชุน จงดำเนิน
ไป อัด มุตโค สู่หนทางนั้น มารเสนาปโมหน
อันเป็นที่หลงทั่วแผ่มารและเสนาของมาร ทิ ด้วย
ว่าทุมเห อ. ท่าน ท. ปฏิปนาน ผู้ดำเนินไปแล้ว
เอ็ด มุตโค สู่หนทางนั้น กิริสุด จักระทำ
อนุญฺ ชึ่งส่วนสุด ทุกๆสุด แห่งทุกมุตโค
อ. หนทาง มาย อันเรา อนุญฺ รู้แล้ว สุดสุดตน
มุตโค ซึ่งหนทาง อันเป็นที่สลัดสิ่งอสูร อนุโฒ
บอกแล้ว โว แก่ท่าน ท. อาตุปัอ. ความเพียร
เป็นเครื่องยังกิเลสให้ร่ำร้อน ทุมเหติ อันท่าน ท.
กิฏิ พิฆะทำ (กิ) เพราะว่า ตกฏตา