ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉันพระมัติปุทธภูพ
(หน้า 23)
นิมมาน จงเป็นผู้มีอิสระออกแล้ว โถจงเป็น
อิติติ ดังนี้ ๆ
อดิฏิรั่ว อ. ความประพฤติดีงาม ทูลอรุณ อิดิฐิ สื่อข่าวความ
ประพฤติชั่ว ตกคุก คาถา ในพระคาถานั้น ๆ
หิ ก็ สามกิโมแม อ. สามี นิทรติ ย้อมนำออก อิติดิ ซึ่งหญิงนั้น
อดิฏิรื่น ผู้เป็นกิริยาประพฤติชั่ว เคตา จากเรือน ( มาติปิดาโร )
อ. มารดาและบิดา ท. นหรนี ย้อมนำออก คิ อิติดิ ซึ่งหญิงนั้น
คุณชฎุ ผู้ปเลอ สนiddi สํานัก มาติปูนู ของมารดาและบิดา ท.
(วาเนณ) ด้วยคำว่า ตุ อ. เธอ กุลสุดา อาราวุฒา ผู้เป็นคนไม่
เกราพต่อครูเป็นแล้ว (อมนหิ) น ทุฒิพุพา เป็นผู้อื่นเรา ท.
ไม่พึงเห็น อฏิฐิเป็น แต่ดำนยันต์ ตา. (อิส) ย่อมเป็น อิดิ ดังนี้
สา อิฎิอ อ. หญิงนั้น อนาถา ผู้มีมีพึง จริงนิติ เทียวไปอยู่
ปทุบานี ย้อมถึง มหาหก ข์ งูทุกอันใหญ๋ เตน การณ เพราะ
เหตุนี้็น ทุจริต อ. ความประพฤติชั่ว อุตส อติธิยา แห่งหญิงนั้น
( สตูการา) อันพระศาสดา ตุตุ ตรัสแล้วว่า มัจ เป็นเวลาน.
อิฏิ ดังนี้ ๆ
(อุตโค) อ. อรรถจา ทายกสุด ปกุลสุด ของบุคคลผู้ให้
(อิติ) ดังนี้ (ปากสุด) แห่งบวา ทกโท อิดิ ดังนี้ ๆ
หิ ก็ ยุสต ปุคคลสุด เมื่อบุคคลใด จินตนุตสุด คิดอยู่
แขคเด ครับเมื่ออา อิฏิสุ นี้ สมปุนน ถึงพร้อมแล้ว อาท โอ. เรา
ทุสาสม จักถวาย สาลากถาดนี้ บิดาานิ ซึ่งก็ดำ ท. มิตต์อันบุคคล