สูภาทปริพาชกและการแปล : หน้า 57/244

ประโยค- คำกวีพระมัญจ์ฉบับถูกลบ ยกคำที่แปล ภาค ๓ - หน้าที่ ๕๗ เรื่องสูภาทปริพาชก ๑๒. ๔๐/๑๖ ตั้งแต่ โส กรี อติเต ผมสูเป็นฉันไป. ก็ ได้ยว่า อติเต กาแล ในภายอันล่วงไปแล้ว โส สุภทโท อ. ปริพรชกชื่อว่าสุภาทะนั่น นฤฤทฺฐา ครั้นเมื่ออ่อนชายผู้ N ที่สู ษณ อกฺกานิ ซึ่งทานอันเลิศ นวกฐุต๗ ครั้ง สุกฺสม เวป ไพรีเพราะข้าวกล่า เอกสมิ์ ครั้งหนึ่ง อนุจฉฺ อ.ปริพรชกชื่อว่าสุภาทะนั่น น อลดฺ ไม่ได้แล้ว ทุกข์ เพื่อฉันฝ่า สตฺตา ซึ่งพระสตาไฟล์ปูระอิพ เม้นใน ปจม โพธิกาล ชุมจมโพธิ์ล แม่ใน ชมจมโพธิ์ล แม่ในชำนิมโพธิโกธ ปน แต่อว่า ปจฉิมโพธิ ในปัจจิมโพธิกา คือว่า ปริญพทานกลาในกาอันเป็นที่ เสด็จปรินิพพาน สตฺตา แห่งพระสตา (โส สุภทโท) อ.ปริพชก ชื่อว่าสุภาทะนั่น (จินตดฺวา) คิดแล้วว่า อัอ อา ปจฉฉวา ถามแล้ว กงฺษุ ซึ่งความสงสัย อุดโน ของตน ปันเหตุา ใน ปัญหา ท. สติฏฺ ปริพุทธา กะปริพาชก ท. มหาลัก ผู้แท่น น ปจฉิ ไม่ถามแล้ว สมฺน ซึ่งพระสมฺณะ โคดม์ ผู้โคดม สัญฺญาย ด้วยความหมายว่าว่า (อัย สมโน โคดฺโม) อ. พระโคดมผสมณะแห่งโหติ ทองเป็นผู้กลุ่ม (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ กี อิทานี