พระมภิฺพา และสุนันทึ : หน้า 158/244

ประโยค- คำฉิบพระมภิฺพา ธ องเจ้าว่าในสมา ๑๒. ๑๒๓/๔ ตั้งแต่ คโต คิดเห็น สุนันทึ น ปุณสามาติ เป็นคำไป. คโต ลำดับนั้น คิดเห็น อ. เดียวธี T. กุฏวา กระทำแล้ว โกลาหล ซึ่งความโกลาหลว่า มย อ. เรา ท. น ปุณสาม ยอมไม่เห็น สุนันทึ ซึ่งงานสุนันทึ อดิ ดังนี้ อารีเจตวา กราบทูลแล้ว รุณโณ แก่พระราชา ( รณา ) ฤดู ผู้ฉันพระราชทานแล้วว่า อาสุภา อ. ความรังเกียจ โว แห่งท่าน ท. กิซ ฉาน ณ ที่ไหน (อดี ) มีอยู ้ อดิ ดังนี้ วิวา ฉัตตา ดูแลแล้ว ( สุนันทึ ) อ. นางสุนันทึ วสติ ย่อมอยู่ เชตุวน ในพระเชตวัน อิม อิเม สันวัน ท. เหล่านี้ มัย อา ตามภาพ ท. น ชานนา ย่อมไม่ทราบ ปวดติ ซึ่งความ เป็นไป อสูสา สุนันทึ แห่งงานสุนันทึนั้น ตคุร เชตวา ในพระ- เชตวันนั้น อดิ ดังนี้ ธัญญา อนุญาตา ผู้ฉันพระราชทรงพระ- อนุญาตแล้วว่า เตนิน ถ้าอย่างนั้น ผมม ือทา ท. คฑูล จงไป วินิน จงกัณดู ณ เชตวัน ซึ่งพระเชตวันนั้นเกิด อดิ ดังนี้ คหวา พาเจลาแล้ว อุปุชา ดังนี้อุปุชา ท. อุดตโน ของตน คณุวา ไปแล้ว เชตวัน สู่พระเชตวัน ทิซวา เห็นแล้ว ด ษ สุนันทึ ซึ่งงาน สุนันทึ มาэлออกจูณคุร ในระหว่างแห่งหยากเผือออกผลไม้ อาโร- เปตุวา ยกขึ้นแล้ว มูจิที ซึ่งเติง ปริสิตวา เข้าไปแล้ว นครริ